ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΤΣΙΜΠΗΜΑ ΤΗΣ ΜΕΛΙΣΣΑΣ ΚΑΙ Η ΜΕΛΙΤΙΝΗ (ΜΕΡΟΣ Β΄)

Η Μελιτίνη και η αντικαρκινική της δράση.

Αυστραλοί επιστήμονες, τροποποιούν το δηλητήριο των μελισσών και αναπτύσσουν προγράμματα και δοκιμάζουν τεχνικές θεραπείας κατά του καρκίνου τέτοιες που μπορούν να έχουν λιγότερες παρενέργειες από άλλα τεχνικά χημικά φάρμακα που χρησιμοποιούνται για να αντιπαλέψουν την επάρατη νόσο.

Ένα ερευνητικό πρόγραμμα που χρηματοδοτήθηκε πρόσφατα, χρησιμοποιεί ένα ενεργό συστατικό από το δηλητήριο των μελισσών σαν πιθανή θεραπεία για τον καρκίνο με την παρακάτω μέθοδο:

Μέρος του δηλητηρίου αποτελείται από πολλά πεπτίδια και άλλα συστατικά, η μελιτίνη είναι το κυριότερο σε ποσότητα και ενέργεια διάλυσης των κυττάρων κατά το τσίμπημα της μέλισσας. Η μελιτίνη έχει σαν κύρια ιδιότητα της, την ρίξει των τοιχωμάτων των κυττάρων κατά το τσίμπημα. Εμείς, λένε οι επιστήμονες προσπαθούμε να τροποποιήσουμε την δομή του πεπτιδίου της μελιτίνης, να αφαιρέσουμε κατ’ αρχήν το μέρος εκείνο που προκαλεί το αλλεργικό σοκ και δεύτερον να μην διαταράξουμε την δυνατότητα να σκοτώνει τα κύτταρα με την διάλυση των μεμβρανών που αποτελούν και τα τοιχώματα των κυττάρων.
Βέβαια το πρόβλημα με τους επιστήμονες είναι πως πρέπει, να στρέψουν το πεπτίδιο προς το μέρος των καρκινικών κυττάρων μόνον και όχι στα κανονικά υγιή κύτταρα.
Καταφέραμε, όπως αρχικά προγραμματίσαμε και ενώσαμε μόρια αντισωμάτων με την τροποποιημένη μελιτίνη. (Ο συνδυασμός μιας τοξίνης και ενός αντισώματος καλείται immunotoxin).

Τα τεχνικά χημικά φάρμακα που χρησιμοποιούνται στις κλασικές χημειοθεραπείες, επιτίθενται και στα υγιή κύτταρα, προκαλώντας με αυτόν τον τρόπο ανεπιθύμητες παρενέργειες, όπως απώλεια του τριχωτού της κεφαλής, απώλεια βάρους, εμετός κλπ. Τέτοια συμπτώματα στους ασθενείς περιορίζουν την ποσότητα του χορηγουμένου φαρμάκου και ως εκ τούτου περιορίζουν και την αποτελεσματικότητα του, λένε οι επιστήμονες.

 Επισημαίνουν ακόμη, πως η μελιτίνη που εμπεριέχεται στο δηλητήριο της μέλισσας, είναι πάρα πολύ λιγότερο τοξική από βακτηριακές τοξίνες που χρησιμοποιούνται για χημειοθεραπεία τώρα. Τα νέα φάρμακα τύπου immunotoxin που παράγονται με το συγκεκριμένο πρόγραμμα, μπορούν να μειώσουν στο ελάχιστο τις πιθανές παρενέργειες, διατηρώντας επίσης την δυνατότητα να καταστρέφουν μόνον τα καρκινικά κύτταρα και όχι τα υγιή. Έχουμε ακόμη αρκετό δρόμο μπροστά μας για να ολοκληρώσουμε αυτή την έρευνα. Θέλουμε επίσης και κάποιο χρόνο κλινικών δοκιμών, αλλά είμαστε όλοι οι παράγοντες, επιστήμονες, ερευνητές και καθηγητές πάρα πολύ αισιόδοξοι από τα πρώτα επιτυχή βήματα που κάναμε.

Το κεντρί της Μέλισσας και το δηλητήριο της:

Οι μέλισσες ανήκουν στα παλαιά και αρχαία είδη εντόμων στον πλανήτη μας, τα οποία συνεχώς μέχρι σήμερα εξελίσσονται και προσαρμόζουν την άμυνα τους ανάλογα με την περίοδο και το περιβάλλον στο οποίο ζούνε. Βέβαια αυτό δεν γίνεται άμεσα αντιληπτό διότι η κάθε προσαρμογή γίνεται σταδιακά και μετά παρέλευση χιλιάδων ετών, βοηθά άμεσα όμως, η επιστήμη και η έρευνα στον τομέα αυτό.
Οι μέλισσες είναι ένα καλό παράδειγμα της εξέλιξης και τις συνεχούς αναπτυσσόμενης πορείας των ειδών στον πλανήτη μας.
Για την άμυνα έναντι των εχθρών τους, για την καλύτερη και μεγαλύτερη αποταμίευση των τροφών και εν γένει για την επιβίωση τους, προσαρμόσανε τις ανάγκες τους πρώτα σε μικρές ομάδες και σιγά-σιγά οι ομάδες εξελίχθηκαν σε μεγαλύτερες κοινωνίες. Το αποτέλεσμα της προσαρμογής αυτής για την άμυνα τους, από μοναχικά είδη, να οργανωθούν σε μια ολοκληρωμένη και συνεχώς αναπτυσσόμενη κοινωνία. Η εξέλιξη αυτή είχε επίσης επιπτώσεις και στην βιολογική τους εξέλιξη, σαν φυτοφάγα αναπτύξανε και το μοναδικό όπλο άμυνας έναντι των πολλών εχθρών τους, το κεντρί με το δηλητήριο του.
Η οργάνωση τους σε πολυπληθή κοινωνία εξασφάλισε την επιβίωση τους μέχρι τις ημέρες μας, γιατί ταυτόχρονα αναπτύχθηκε και ο τρόπος οργανωμένης άμυνας έναντι εισβολέων με άριστα αποτελέσματα, επίσης η κυψέλη προστάτεψε και εξασφάλισε την ομαλή και χωρίς κινδύνους ζωή των μελισσών, από τους διάφορους άρπαγες.
Η μέλισσα όταν αμύνεται, για να προστατέψει την κυψέλη της γίνεται υπερβολική.
Σπάνια η μέλισσα επιτίθεται όταν ευρίσκεται σε εργασία όπως είναι η συλλογή νέκταρος, γύρης, πρόπολης και νερού. Ωστόσο μπορεί να κεντρίσει εάν κάποιος προσπαθήσει να την πιάσει ή να την αγγίξει, ή να την μεταχειρισθεί βίαια, η να της ασκήσει κάποια πίεση με τα χέρια ή τα πόδια έστω και από απροσεξία, τότε η μέλισσα ενστικτωδώς θα κεντρίσει.

Γενικά όμως ισχύει ο κανόνας Μην την ενοχλείς για να μην σε ενοχλήσει.

Η ηλικία των μελισσών που αμύνονται της κυψέλης σε πρώτο στάδιο είναι περίπου 14-20 ημερών, οι μέλισσες αυτές μέσης ηλικίας έχουν στην κύστης τους την μεγαλύτερη δυνατή ποσότητα δηλητηρίου. Όταν γεννιέται η μέλισσα το κεντρί της για μερικές ημέρες είναι τρυφερό. Το δηλητήριο στην κύστη της πολύ λίγο σε ποσότητα. Σε διάστημα δυο εβδομάδων το δηλητήριο φθάνει περίπου τα 0,3 mg. Η κύστης είναι πλήρης. Μετά την 18η ημέρα δύσκολα η μέλισσα παράγει επιπλέον δηλητήριο. Η παραγωγή του δηλητηρίου από τον οργανισμό της μέλισσας έχει σχέση με την κατανάλωση γύρης.
Γενικά λοιπόν το δηλητήριο στις εργάτριες μέλισσες παράγεται από έναν αδένα και αποθηκεύεται, στην κύστη του δηλητηρίου, η οποία επικοινωνεί με το κεντρί, το οποίο ευρίσκεται στο τελευταίο άκρο της κοιλιάς και είναι εσωτερικό. Η μέλισσα μπορεί και το ελέγχει έτσι που όταν κεντρίζει μια άλλη μέλισσα ή σφήκα ή άλλο έντομο μπορεί και το μαζεύει πάλι στην κοιλιά της, χωρίς να έχει κάποιες επιπτώσεις, γιατί το δέρμα ή ο εξωσκελετός των εντόμων είναι από μία μεμβράνη η οποία άμα σχιστεί κατά την είσοδο του κεντριού, δεν εμποδίζει την έξοδο του. Όταν όμως τρυπήσει με το κεντρί της το δέρμα των θηλαστικών δεν μπορεί να το τραβήξει και αυτό γίνεται η αιτία θανάτου της, γιατί μαζί με το κεντρί αποκολλάται και μέρος των εντέρων της μέλισσας.
Το δέρμα των θηλαστικών έχει ελαστικότητα ενώ των εντόμων όχι, έτσι όταν με την πίεση της μέλισσας το κεντρί εισχωρεί στο δέρμα μας, το δέρμα ανοίγει αφήνοντας το κεντρί να εισχωρήσει κάνοντας πληγή. Κατά τον χρόνο που η μέλισσα προσπαθεί να φύγει, το δέρμα επανέρχεται στην αρχική του θέση με αποτέλεσμα να συγκρατεί το σαν βέλος κεντρί της και να μην την επιτρέπει να το τραβήξει πίσω. Προσπαθώντας να απελευθερωθεί, γαντζώνει τα 6 πόδια της στο δέρμα και έλκει το σώμα της ή βάζει μεγαλύτερη δύναμη στα φτερά της για να πετάξει μακριά και στις δυο περιπτώσεις αν το κεντρί αποκολληθεί από το σώμα της είναι καταδικασμένη να πεθάνει σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Τι συμβαίνει κατά το τσίμπημα

Όταν συμβεί να σας κεντρίσει (τσιμπήσει) μια μέλισσα, το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι να μην πανικοβληθείτε αλλά να κρατήσετε την ψυχραιμία σας.
Ο πανικός μετά το τσίμπημα μπορεί να κάνει το σώμα μας να παράγει αρνητική αντίδραση από μόνο του.
Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν πως είναι αλλεργικοί στο τσίμπημα της μέλισσας αλλά στην πραγματικότητα αυτό δεν συμβαίνει.
Στατιστικά αλλά και ιατρικός έχει διαπιστωθεί πως 1 έως 2 άτομα στα 100 είναι αλλεργικά και υπερευαίσθητα στα τσιμπήματα μέλισσας και σφήκας.
Υπολογίστηκε πως κάποιος μπορεί να είναι ασφαλής αν ακόμη δεχτεί και 10 τσιμπήματα ανά κιλό του σωματικού του βάρους. Αυτό σημαίνει πως από 300 τσιμπήματα και πάνω κινδυνεύει να χαθεί ένα παιδί. Ένας ενήλικας κινδυνεύει με πάνω από 700 τσιμπήματα. Βέβαια κάποιοι θάνατοι προήλθαν μετά από κάποια τσιμπήματα σε ηλικιωμένους, οι οποίοι όμως είχαν πριν, καρδιαγγειακές δυσλειτουργίες.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνετε μετά το τσίμπημα είναι να αφαιρέσετε το κεντρί από το σημείο που το ΄΄άφησε΄΄ η μέλισσα.
Η απόληξη του κεντριού είναι σαν βέλος και παραμένει κρατημένο από το δέρμα σφικτά όταν η μέλισσα φύγει.
Ένας μυς παραμένει προσκολλημένος πάνω στην κύστη του δηλητηρίου και μετά την αποκόλληση του κεντριού από την μέλισσα συνεχίζει και κάνει συστολές με αποτέλεσμα να ΄΄τρομπάρει΄΄ γρήγορα το δηλητήριο από την κύστη στο θύμα.

Υπολογίστηκε πως μέσα σε 20 δευτερόλεπτα αδειάζει το περίπου το 70% της κύστης, εάν παραμείνει πέραν του ενός λεπτού αδειάζει τελείως όλη η κύστη, που το περιεχόμενό της ανέρχεται περίπου στα 0,3mg.

Μετά λίγο διάστημα το κεντρί βγαίνει μόνον του αλλά το δηλητήριο άδειασε όλο μέσα στην πληγή.
Η μέλισσα μπορεί και κεντρίζει τα θηλαστικά μόνον μια φορά μετά χάνει το κεντρί της και μέρος από την κοιλιά της και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τον σύντομο θάνατό της.

Πως βγάζουμε το κεντρί.

Ποτέ δεν πιάνουμε με τα δάκτυλά μας το πίσω μέρος του κεντριού που προεξέχει από το δέρμα ή από την πληγή που δημιούργησε, γιατί στην προσπάθεια μας να το πιάσουμε για να το αφαιρέσουμε πιέζουμε χωρίς να θέλουμε την κύστη η οποία δεν φαίνεται, όπως δεν φαίνεται και το δηλητήριο γιατί είναι άχρωμο σαν το νερό. Με την πίεση λοιπόν, αδειάζουμε στην πληγή πιο γρήγορα όλο το δηλητήριο μόνοι μας.

Σωστός τρόπος

Αφαιρούμε το κεντρί της μέλισσας κάνοντας την χρήση του νυχιού ή μιας λάμας ενός σουγιά, ή νυχοκόπτη, ή ενός άλλου ίσου και αιχμηρού αντικειμένου, ακόμη και μιας τηλεκάρτας ή κάρτας ανάληψης. Κάνουμε κίνηση αποκόλλησης από το δέρμα, πλαγιάζοντας την κάρτα ή το νύχι μας για να εφάπτεται με το δέρμα ακριβώς δίπλα από το κεντρί, ασκούμε μικρή δύναμη κινούμε το νύχι μας ή κάποιο αντικείμενο που έχουμε για χρήση αποκόλλησης και σπρώχνουμε την ρίζα του κεντριού να αποκολληθεί, πάντα προς μία κατεύθυνση, μια-δύο φορές με λίγη προσοχή αποκολλάμε το κεντρί εύκολα.

Γιατί μας τσιμπάνε οι μέλισσες

Τα στάδια

Οι μέλισσες-φρουροί της κυψέλης μάθανε να ελέγχουν όλες τις κινήσεις εντόμων, ζώων και ερπετών που γίνονται μπροστά από την κυψέλη, αντιδρούν σε όλες τις κινήσεις ανιχνεύοντας τον αέρα για τυχόν μυρωδιές ή φερομόνες που ταυτόχρονα μπορεί να είναι και σήματα συναγερμού άλλων μελισσών ή μελισσών-φρουρών διπλανών κυψελών. Παρακάτω περιγράφεται σαν παράδειγμα το πλησίασμα ενός ανθρώπου σε μια κυψέλη. 

Το στάδιο της προειδοποίησης.

Οι μέλισσες-φρουροί αντιδρούν στο εξωτερικό ερέθισμα που λαμβάνουν παίρνοντας μια θέση που το σώμα τους στην αρχή είναι σηκωμένο στα πίσω πόδια, τα στοματικά του μόρια ανοικτά και οι κεραίες τους τεντωμένες εμπρός για να λάβουν τα σήματα εκείνα που θα τις δώσουν την αφορμή για την επόμενη κίνηση(αυτή την στάση έχουν και για τις σφήκες). Ο άνθρωπος πλησιάζει πιο πολύ, τότε οι μέλισσες-φρουροί δέχονται το ερέθισμα σαν ισχυρό και αυτό φαίνεται καθαρά γιατί οι μέλισσες-φρουροί ανασηκώνουν την κοιλιά ψηλά κάποιες φορές με το κεντρί τους να προεξέχει, τις κεραίες τους κυρτές και να κουνάνε τα φτερά τους με δύναμη.

Το στάδιο της δραστηριοποίησης.

Το πιο μεγάλο ερέθισμα έχει σαν αποτέλεσμα η μέλισσα-φρουρός να δραστηριοποιήσει όλη την κυψέλη, παρακινώντας και άλλες μέλισσες να δράσουν σαν φρουροί. Αυτό πετυχαίνεται με το να μπαινοβγαίνει στην κυψέλη, με το σκέπασμα του κεντριού ανασηκωμένο και από το κεντρί που πλέον είναι ορατό, απελευθερώνει φερομόνη συναγερμού η οποία απλώνετε σε όλη την κυψέλη. Με τον εξαερισμό που παθαίνει από το πολύ έντονο, και για αυτό το σκοπό, κούνημα των φτερών της, οι μέλισσες μέσης ηλικίας τίθενται πλέον σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και αρχίζουν από όλα τα μέρη της κυψέλης που βρίσκονται να οδηγούνται προς την έξοδο της. Φτάνοντας εκεί αρχίζουν και αυτές να παίρνουν την συγκεκριμένη θέση με την κοιλιά ψηλά και το κεντρί έξω, πλην όμως δεν γνωρίζουν ακόμη ούτε την κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσουν για να επιτεθούν ούτε τον εχθρό τους. Περιμένουν την μέλισσα-φρουρό να τους υποδείξει το σημείο που πρέπει να επιτεθούν για να αναχαιτίσουν τον εισβολέα.

Το στάδιο του εκφοβισμού ή της πρώτης επίθεσης.

Η μέλισσα-φρουρός ερευνά για την πηγή των συγκεκριμένων ερεθισμάτων που δέχτηκε και τα οποία έγιναν αφορμή της όλης αναταραχής. Πρώτη αυτή απογειώνεται και επιτίθεται, πολλές φορές για εκφοβισμό ή για εντυπωσιασμό. Ό άνθρωπος που βλέπει την μέλισσα να πετά γύρω του με έντονο βουητό και πλησιάζοντας πολύ κοντά στο σώμα και στο πρόσωπο του προσπαθεί κουνώντας τα χέρια του να την αποφύγει. Ταυτόχρονα από τον φόβο του αρχίζει να παράγει χωρίς να το αντιλαμβάνεται από τους πόρους του σώματος του πολύ μικρές ποσότητες ιδρώτα που εξατμιζόμενος, λειτουργεί σαν φερομόνη. Αυτή η φερομόνη εξαγριώνει πιο πολύ την μέλισσα-φρουρό και τα πράγματα μπαίνουν στο τελευταίο στάδιο που είναι:

Το στάδιο της γενικής επίθεσης.

Η μέλισσα-φρουρός κάνει το σώμα της να αναπτύξει την ταχύτητα που πρέπει αφήνοντας την ανάλογη ποσότητα φερομόνης που θα οδηγήσει και άλλες μέλισσες στο σημείο εκείνο που αυτή τελικά επιτίθεται και καρφώνει το κεντρί της. Έτσι και γίνεται, όταν σε μια έκταση μιας παλάμης μας τσιμπάνε πολλές μέλισσες μαζί. Η επίθεση αυτή καθ αυτή γίνεται τις περισσότερες φορές στο τριχωτό της κεφαλής. Η μέλισσα που πρώτο επιτίθεται μπλέκει στα μαλλιά και προσπαθεί να φτάσει στο σημείο εκείνο που θα της επιτρέπει να καρφώσει το κεντρί της. Τραβά έντονα κάποιες τρίχες κάνοντας έντονο βόμβο με τα φτερά της και συνεχώς σπρώχνει την κοιλιά της για να κεντρίσει. Σ΄ αυτό το σημείο ο άνθρωπος τρομοκρατείται και πανικόβλητος αρχίζει και κάνει απότομες και βίαιες κινήσεις για να αφαιρέσει την μέλισσα από τα μαλλιά του, η αδρεναλίνη του είναι στα ΄΄κόκκινα΄΄ ή παραγωγή ιδρώτα αυξάνει κατακόρυφα, ο αέρας βοηθά στην εξάτμιση του (φερομόνες θηλαστικού είναι εχθρικές), αν είμαστε κοντά σε κυψέλη τότε σίγουρα θα δεχτούμε επίθεση και από άλλες μέλισσες.
Όλα τα παραπάνω στάδια μπορούμε να τα αποφύγουμε αν ενημερώσουμε τους ανθρώπους σωστά για το τι συμβαίνει με τις μέλισσες. Η άγνοια προκαλεί δέος, φόβο, οι μέλισσες δεν είναι εχθροί μας. Όλες οι ράτσες των Ευρωπαϊκών μελισσών είναι από την φύση τους ήμερες, δεν κεντρίζουν χωρίς λόγο, για να γίνει αυτό σίγουρα μεταβάλλονται κάποιες συνθήκες της ομαλής τους διαβίωσης. Οι μεταβολές αυτές μπορεί οφείλονται σε περιβαλλοντολογικούς παράγοντες που τις επηρεάζει άμεσα, η μεταβολή της θερμοκρασίας μεταξύ ημέρας και νύκτας, ή ένταση του φωτός, ή υγρασία της ατμόσφαιρας, η ατμοσφαιρική πίεση και το ηλεκτρικό δυναμικό της, το μαγνητικό και ηλεκτρικό πεδίο της τοποθεσίας.
Άλλοι παράγοντες είναι η έλλειψη τροφής και νερού στην τοποθεσία που υπάρχουν μελίσσια κάνει τα μελίσσια επιθετικά. Ο συνωστισμός στην κυψέλη και η λεηλασία κάνουν τα μελίσσια επιθετικά. Επίσης τα ραντίσματα με φυτοφάρμακα, εντομοκτόνα σε γειτονικές περιοχές και διπλανά κτήματα, κάνουν τα μελίσσια επιθετικά και πολύ επικίνδυνα. Ρόλο σπουδαίο στην επιθετικότητα ενός μελισσιού παίζει η κληρονομικότητα. Αυτό ο μελισσοκόμος το αντιλαμβάνεται και του αλλάζει γρήγορα βασίλισσα από άλλο ήσυχο μελίσσι.

Τοπική αντίδραση από τσίμπημα μέλισσας.

Μετά το τσίμπημα των μελισσών ή κάποιων άλλων εντόμων, μυρμήγκια, σφήκες κ.α. παρουσιάζονται κάποιες αντιδράσεις από το δηλητήριο που εισέρχεται στον οργανισμό μας. Οι αντιδράσεις αυτές ξεχωρίζουν γενικά σε δυο είδη. Σ΄ αυτό το άρθρο περιγράφουμε την τοπική αντίδραση.
Η τοπική αντίδραση, χαρακτηρίζεται από τον πόνο, το πρήξιμο, το κοκκίνισμα την φαγούρα και το δερματικό κάψιμο στο δέρμα γύρω από την πληγή που μας έκανε το κεντρί της μέλισσας.
Το πρήξιμο κάποιες φορές μπορεί να μην υπάρξει ή να διακοπή απότομα.
Άν τσιμπηθείτε πάνω στα δάκτυλα, το χέρι ίσως πρησθεί κάποιες φορές και πάνω από τον αγκώνα, αυτό δεν θα πρέπει να σας ανησυχήσει διότι το πρήξιμο στα τσιμπήματα είναι κοινό γνώρισμα.
Ένα κανονικό πρήξιμο ενός κεντρίσματος μέλισσας ή σφήκας μπορεί να διαρκέσει 2-3 ημέρες, κατά τις ημέρες που το σημείο είναι πρησμένο, τόσο στο σημείο κεντρίσματος αλλά και γύρω-γύρω από την πληγή θα σας φαγουρίζει γλυκά και θα θέλετε να το ξύνεται, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.
Ωστόσο σε κάποιες αντιδράσεις υπάρχουν ενδείξεις πως στο σημείο ή σε άλλα μέρη και επί προσθέτως σε ολόκληρη την περιοχή στην οποία έγινε το τσίμπημα συμβαίνει να αρχίζει το πρήξιμο.

Παράδειγμα

Εάν μια μέλισσα ή μια σφήκα ή άλλο έντομο σας τσιμπήσει στο αριστερό σας χέρι και το δεξί χέρι ή ο λαιμός σας αρχίζουν και πρήζονται, τότε αμέσως και απαραίτητα χρειάζεστε άμεση ιατρική φροντίδα.
Η πλειονότητα των ατόμων που δέχονται κεντρίσματα μελισσών επειδή αντέχουνε τον πόνο και δεν ανησυχούν από τα πρηξίματα που τους συμβαίνουν παίρνουν τα συμπτώματα αυτά όχι πολύ στα σοβαρά και ανησυχούνε μόνον όταν το στόμα τους ή ο λάρυγγα τους καθώς και η αναπνευστική οδός φράζουνε.
Πολλοί άνθρωποι σ΄ όλο τον κόσμο συνεχίζουν να πιστεύουν ότι αν υπάρχει μόνον το πρήξιμο δεν κινδυνεύουν, αυτοί βέβαια παίρνουν ρίσκο για την ζωή τους, όταν τους κεντρίζουν οι μέλισσες.
Πως ανακουφιζόμαστε
Το πρήξιμο περιορίζεται καθώς και η φαγούρα του δέρματος εάν κάνουμε την χρήση μιας αντισταμινικής κρέμας ή φαρμάκου.
Επάλειψη με ειδικά τοπικά διαλύματα κρεμών και λοσιόν βοηθούν και καταπραΰνουν τον πόνο στο σημείο του κεντρίσματος.
Πολύ ευεργετικό για τον οργανισμό είναι η κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων νερού.

Αλλεργικό σοκ

Είναι πιθανόν να έχετε αλλεργία στα τσιμπήματα των μελισσών. Όταν αυτό σας συμβεί τότε αμέσως και απαραίτητα χρειάζεστε ιατροφαρμακευτική φροντίδα, αλλά προσπαθήστε όσο μπορείτε να μην πανικοβληθείτε.
Ο πανικός μεγαλώνει την ένταση του αλλεργικού σοκ στον οργανισμό.
Το αλλεργικό σοκ μπορεί να εκδηλωθεί στον καθένα και να εμφανιστεί με τα παρακάτω συμπτώματα:
1. Σπυράκια ή φούσκες με υγρό τοπικά γύρω από την πληγή του κεντρίσματος ή ακόμη και σε όλο το σώμα.
2. Κράμπες στο στομάχι και κόμπος που ανεβοκατεβαίνει στο λαιμό.
3. Ναυτία, εμετό ή διάρροια.
4. Δυνατό πονοκέφαλο ή ζάλη ή ίλιγγος.
5. Κοντοανάσεμα ή φούσκωμα.
6. Πρήξιμο του λάρυγγα του λαιμού ή ακόμη και της γλώσσας.
7. Αιφνίδια μεγάλη ταραχή.
8. Πτώση της αρτηριακής πίεσης, εμφάνιση υπότασης.
9. Σε κάποια άτομα το αλλεργικό σοκ εκδηλώνεται σε ελάχιστα δευτερόλεπτα από το τσίμπημα της μέλισσας με έντονη φαγούρα στις μασχάλες, στις παλάμες των χεριών, στις πατούσες των ποδιών, στην περιοχή των γεννητικών οργάνων, τον πρωκτό και συνεχίζει σε ολόκληρο το σώμα.

Πριν διαπιστωθεί ένα ή περισσότερα από τα παραπάνω συμπτώματα και αναζητείστε επειγόντως ιατρική βοήθεια και φροντίδα άμεση ανεύρεση και ταχεία αφαίρεση του κεντριού από το δέρμα μας.
Τα παραπάνω συμπτώματα μπορεί να αρχίσουν αμέσως με το κέντρισμα της μέλισσας ή μετά παρέλευση 30-40 λεπτών και να διαρκέσει για ώρες. Η ανικανότητα για αναπνοή ή η αναφυλαξία εμφανίζονται αμέσως μετά το τσίμπημα.
Τα άτομα που γνωρίζουν ότι είναι αλλεργικά στα τσιμπήματα των διαφόρων εντόμων, φέρουν μαζί τους μια ένεση σε κανονική σύριγγα με αδρεναλίνη (επινεφρίνη), λέγεται επινεφρίνη διότι παράγεται στα επινεφρίδια του σώματος μας.
Υπάρχει μια ένεση ειδική για τους αλλεργικούς που πρέπει να την έχουν πάντα κοντά τους τα ευαίσθητα άτομα, λέγεται (EPI-PEN), δίδεται κατόπιν συνταγής από αλλεργιολόγο ή παθολόγο ιατρό. Στο κουτί που περιέχει την ειδική αυτή σύριγγα περιγράφονται λεπτομερώς και οι οδηγίες χρήσεως της. Η έγχυση της αδρεναλίνης στο σώμα από την παραπάνω ένεση ή η λήψη αντιησταμινικών χαπιών ή κορτιζόνης δεν θα πρέπει να μας εφησυχάζουν, οπωσδήποτε άμεση μετάβαση στο πλησιέστερο Κέντρο Υγείας ή Νοσοκομείο.
Ο κάθε μελισσοκόμος επιβάλλεται να έχει κάθε φορά που πάει στα μελίσσια του μια μικρή συλλογή από βαμβάκι, οινόπνευμα, αντιησταμινική αλοιφή, κάποια κορτιζονούχα χάπια ειδικά για αλλεργικούς και αν είναι δυνατόν να προμηθευτεί και την παραπάνω ένεση ακόμη καλύτερα. Βέβαια πρέπει να τα έχει μέσα σε ένα ειδικό πλαστικό τσαντάκι μαζί με παγοκύστες, γιατί από την πολύ ζέστη στο αυτοκίνητο κατά τους καλοκαιρινούς μήνες τα φάρμακα αλλοιώνονται.

Αναρτήθηκε από ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΑ ΠΕΛΛΑΣ-ORGANIC APICULTURE PELLAS

ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΤΣΙΜΠΗΜΑ ΤΗΣ ΜΕΛΙΣΣΑΣ ΚΑΙ Η ΜΕΛΙΤΊΝΗ (ΜΕΡΟΣ Α΄) ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ.