Πολλές φορές θα έχουμε αναρωτηθεί από
που έρχονται οι μέλισσες που πετούν γύρω μας και πως μπορούν να επιστρέψουν
στην κυψέλη τους. Οι μέλισσες μπορούν να μάθουν οπτικά σημεία (σχήματα,
χρώματα) αλλά και οσμητικά ερεθίσματα. Η ιδιότητα τους αυτή οφείλεται, όχι μόνο
στο σχετικό μέγεθος, αλλά και στις
συνάψεις των νευρώνων του εγκεφάλου τους.
Υπολογίζεται ότι ο αριθμός των
νευρώνων στον εγκέφαλο των μελισσών είναι:
850.000 – 950.000, ενώ στων
μυρμηγκιών με παρόμοιο μέγεθος εγκεφάλου με αυτές, 200.000 με 250.000 και στου ανθρώπου
85.000.000.000 – 100.000.000.000. 
Μπορεί ο ελέφαντας ή η γάτα να έχουν
περισσότερους νευρώνες αλλά για να αξιολογηθούν συγκριτικά οι νοητικές
δυνατότητες ενός οργανισμού θα πρέπει
εκτός από τον αριθμό των νευρώνων που δίνεται στον πίνακα 1, να λαμβάνεται
υπόψη και το μέγεθος του εγκεφάλου.
Ο εγκέφαλος των μελισσών είναι 20.000 φορές
μικρότερος από τον ανθρώπινο και έχει το μέγεθος ενός σπόρου σουσαμιού. Λόγω
του αναλογικά με το βάρους τους σημαντικού αριθμού νευρώνων, οι μέλισσες έχουν
την ικανότητα να αποτυπώνουν στη μνήμη τους τη φωλιά τους και να επιστρέφουν σε
αυτή ακόμη και αν εμείς την απομακρύνουμε.
Έτσι εξηγείται γιατί όταν θέλουμε να
μετακινήσουμε τα μελίσσια μας σε απόσταση μικρότερη των 3km θα πρέπει πρώτα να
τα μεταφέρουμε τουλάχιστον για μια εβδομάδα σε απόσταση μεγαλύτερη των 6km και
στην συνέχεια στο σημείο στόχο. Στην περίπτωση της απευθείας μεταφοράς ένα
μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού θα επιστρέψει στην αρχική του θέση και μη
βρίσκοντας την κυψέλη θα χαθεί. Αυτός είναι ο λόγος που οι μέλισσες όταν
εντοπίσουν μια ανθοφορία στη συνέχεια την επισκέπτονται συνεχώς ακόμη και αν
δεν υπάρχει το οσμητικό ερέθισμα. Στη μάθηση της τεχνικής συλλογής αποδίδεται
και η αύξηση της ταχύτητας συλλογής από τα άνθη ενός φυτού μετά τις πρώτες
εποπτικές επισκέψεις. Μαθαίνει το σχήμα και τη θέση που θα πρέπει να πάρει,
προκειμένου να λάβει το νέκταρ ή τη γύρη με τον αποτελεσματικότερο και
γρηγορότερο τρόπο.
Τανανάκη Χρύσα
Εργαστήριο Μελισσοκομίας –Σηροτροφίας
Α.Π.Θ.
Δημοσίευση σχολίου