Προσθήκη ορόφου για πρόληψη σμηνουργίας και ανάπτυξη του μελισσιού

Στις περιπτώσεις όπου η σμηνουργία είναι πιθανή, την προλαμβάνουμε και συγχρόνως αποκτάμε δυνατά μελίσσια με την προσθήκη επάνω στον εμβρυοθάλαμο ενός δεύτερου πατώματος, ομοίου μεγέθους, το οποίο περιέχει χτισμένες κηρήθρες, κατά προτίμηση παλιές. Όταν προστεθεί το δεύτερο πάτωμα, οι μικρής ηλικίας μέλισσες ανεβαίνουν εκεί και αυτό συντελεί στην αυτόματη αποσυμφόρηση  του κάτω πατώματος και την προσωρινή υποχώρηση της επιθυμίας για σμηνουργία.

 Άλλωστε, η βασίλισσα όταν συμπληρώσει τις κηρήθρες του κάτω πατώματος με γόνο και αισθανθεί στενότητα χώρου, ανεβαίνει στο πάνω πάτωμα όπου βρίσκει άφθονο χώρο και μαύρες κηρήθρες, μέσα στις οποίες αρέσκεται να γεννά κατά την εποχή αυτή, ενώ αποφεύγει τις λευκές νεοχτισμένες κηρήθρες.

Ο λόγος αυτής της προτίμησης κατά πάσα πιθανότητα είναι ότι οι μαύρες κηρήθρες είναι θερμότερες από τις νεόχτιστες, επειδή έχουν επενδυθεί με διάφορα στρώματα από τα κουκούλια του γόνου που ανατράφηκε μέσα σε αυτές.

Σε περίπτωση που δεν ανεβαίνει στο πάνω πάτωμα (και αυτό συμβαίνει πολλές φορές, όταν το επάνω μέρος των κηρηθρών του κάτω πατώματος είναι γεμάτο με σφραγισμένο μέλι ή όταν ο γόνος δεν φτάνει έως επάνω στο πλαίσιο, εξαιτίας ελαττωματικότητας της κηρήθρας), για να την προσελκύσουμε επάνω, ανεβάζουμε στο πάνω πάτωμα 1,2 ή και 3 πλαίσια με γόνο, από το κάτω πάτωμα, ανάλογα με τη δύναμη της κυψέλης, συμπληρώνοντας τα κενά

του κάτω πατώματος με χτισμένες κηρήθρες. 
Εάν δεν έχουμε χτισμένες αλλά μόνο φύλλα τεχνητών κηρηθρών, δεν τα τοποθετούμε μεταξύ του γόνου στο κάτω πάτωμα, αλλά στα πλάγια, με την τελευταία χτισμένη κηρήθρα. Εφόσον η βασίλισσα εξακολουθεί να προτιμά το κάτω πάτωμα και παραμελεί το επάνω εμείς εξακολουθούμε κάθε 15 περίπου μέρες να ανεβάζουμε γόνο επάνω και να κατεβάζουμε κενές κηρήθρες κάτω.

Εάν η βασίλισσα είναι νέα και γόνιμη, μπορεί να συμπληρώσει 12-15 πλαίσια με γόνο και στα δύο πατώματα. Όσο όμως προχωρεί η εποχή, κουράζεται και λιγοστεύει το γόνο. Τότε οι κηρήθρες του επάνω πατώματος γεμίζονται με μέλι, εφόσον εκκολάπτεται ο γόνος, η δε βασίλισσα περιορίζεται πάλι στο κάτω πάτωμα. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις που η βασίλισσα δεν εννοεί να εγκαταλείψει το επάνω πάτωμα και παραμελεί το κάτω. Τότε υπάρχει

κίνδυνος να περιέχουν οι κηρήθρες του επάνω πατώματος πολύ γόνο κατά την εποχή του τρύγου, πράγμα αρκετά δυσάρεστο.

Για να το αποφύγουμε αυτό, πρέπει να παρεμβάλλουμε μεταξύ των δύο πατωμάτων ένα διάφραγμα βασίλισσας, αφού βεβαίως κατεβάσουμε τη βασίλισσα στο κάτω πάτωμα.

Αυτό πρέπει να γίνει 3 τουλάχιστον εβδομάδες πριν το τέλος της ανθοφορίας, για να προφθάσει να    εκκολαφθεί όλος ο γόνος του πάνω πατώματος πριν τον τρύγο.

Η δημιουργία λοιπόν άφθονου χώρου, με την προσθήκη ενός δεύτερου πατώματος, όπου είναι η φυσική του θέση.

Με αυτόν τον τρόπο, ο εμβυοθάλαμος ανακουφίζεται σημαντικά και η βασίλισσα δεν στεναχωριέται με την επέκταση του γόνου της. Εάν η βασίλισσα είναι νέα και με σφρίγος, γεμίζει με γόνο όλες τις κηρήθρες του κάτω πατώματος, από επάνω έως κάτω και από τη μια πλευρά έως την άλλη, προς μεγάλη χαρά του μελισσοκόμου, ο οποίος γνωρίζει ότι ο γόνος αυτός είναι η καλύτερη εγγύηση για την επιτυχία της αναμενόμενης σοδειάς.
Πηγή