Η Ελλάδα είναι από άποψη μελισσοκομικού
ενδιαφέροντος μια χώρα με ξεχωριστές ιδιαιτερότητες και μεγάλη μελισσοκομική
παράδοση και τεχνογνωσία :
Κατατάσσεται σε μία από τις πλουσιότερες
σε βιοποικιλότητα χώρες του κόσμου σε φυτικά είδη με ένα σημαντικό ποσοστό
ενδημικών φυτών που δεν απαντώνται πουθενά αλλού στον κόσμο (υπολογίζεται ότι
18% επί του συνόλου των φυτικών ειδών της χώρας μας είναι ενδημικά). Αν λάβουμε
υπόψη μας και την σχετικά μικρή σε έκταση κάλυψη της χώρας μας τα παραπάνω
στοιχεία αν μη τι άλλο είναι εντυπωσιακά.
Στο κλίμα, από ξηροθερμικό μέχρι υγρό
και βροχερό, με σχετικά ήπιους χειμώνες και με ιδιαίτερα μεγάλη περίοδο
ηλιοφάνειας σχεδόν στο σύνολο της χώρας. Με άλλα λόγια κλιματολογικές συνθήκες
που είναι ιδιαίτερα ευνοϊκές για την ανάπτυξη της μελισσοκομίας.
Στο γεωγραφικό ανάγλυφο, συνεχείς
αλλαγές από πεδινά εδάφη σε ορεινά – ημιορεινά και νησιωτικά το οποίο δύσκολα
συναντάτε σε άλλες χώρες με αντίστοιχη εναλλαγή.
Στην βιοποικιλότητα των φυτικών ειδών
ενώ σε πολλές περιπτώσεις φυτά & δένδρα από διαφορετικά εδάφη συμβιούν στις
ίδιες περιοχές προσδίδοντας στο μέλι που συλλέγετε ιδιαιτέρες γεύσεις και
αρώματα.
Στο ιδιαίτερα υψηλό επίπεδο εμπειρίας
& τεχνογνωσίας που κουβαλούν οι Έλληνες μελισσοκόμοι το οποίο μεταδίδεται
από γενιά σε γενιά καθώς επίσης ο συνεχής εκσυγχρονισμός και ανάπτυξη τους.
Ο συνδυασμός των παραπάνω
χαρακτηριστικών της πλούσιας ελληνικής φύσης με το θαυματουργό οργανισμό που
λέγεται μέλισσα μας δίνει ποικιλίες μελιού εξαιρετικής ποιότητας με μοναδικά
χαρακτηριστικά και γεύση που αναγνωρίζονται διεθνώς.
Πέρα από τα θετικά χαρακτηριστικά της
ελληνικής φύσης που σε συνδυασμό με την τεχνογνωσία που διαθέτουν οι Έλληνες μελισσοκόμοι
μας δίνουν το μοναδικό ελληνικό μέλι υπάρχουν και κάποια μειονεκτήματα που
συμβάλουν στο υψηλό κόστος παραγωγής του Ελληνικού μελιού το οποίο και
αποτυπώνεται και στην υψηλότερη τιμή πώλησης σε σχέση με μέλια άλλων χωρών.
Οι περισσότερες περιοχές όπου συλλέγετε
ο μεγαλύτερος όγκος των ελληνικών μελιών είναι δύσβατες με χωματόδρομους &
μεγάλης διάρκειας ταξίδια εξαιτίας και των μορφολογικών χαρακτηριστικών της
Ελληνικής υπαίθρου με αποτέλεσμα το κόστος παραγωγής να επιβαρύνεται με
σημαντικά έξοδα για καύσιμα και φθορές στα μελισσοκομικά αυτοκίνητα.
Σπάνια σε μία περιοχή μπορεί να ασκηθεί
σταθερή (μόνιμη) μελισσοκομική μονάδα καθώς σχεδόν όλα τα μελισσοκομικά φυτά
της χώρας μας δεν βρίσκονται στην ίδια περιοχή, έχουν διαφορετικές περιόδους
νεκτραροέκρισης και το σημαντικότερο έχουν μικρή περίοδο νεκταροέκρισης η
μελιτώματος που σπάνια ξεπερνά τον ένα μήνα.
Το αποτέλεσμα είναι ο επαγγελματίας
μελισσοκόμος να βρίσκεται μονίμως στο κυνήγι των μελισσοβοσκών για να μπορέσει
να έχει μια καλή παραγωγή με ότι αυτό συνεπάγεται (μεγάλα έξοδα μετακίνησης,
μειωμένες παραγωγές, απώλειες μελισσών κτλ.)
Μελετώντας όλα τα παραπάνω τα οποία
συνοπτικά αναφέρονται μπορούμε να
έχουμε μια γενική εικόνα για την
διαφορετικότητα και μοναδικότητα του Ελληνικου μελιού.
Δημοσίευση σχολίου