Συνεχίζοντας τη σειρά δημοσιευμάτων με τον βασικό τίτλο «Έξυπνοι χειρισμοί-Περισσότερα μέλια!» και επιλέγοντας συνειδητά να δίνουμε προβάδισμα στους Έλληνες πρωτοπόρους της μελισσοκομίας, θα αναφερθούμε σήμερα στη μέθοδο ή για να είμαστε ποιο ακριβείς στην πρακτική Μπαμπίλη, αφού στην πραγματικότητα αυτή δεν εμπεριέχει κάποια πρωτοτυπία, αλλά είναι ένας συνδυασμός δοκιμασμένων πρακτικών και μεθόδων που προϋπήρχαν. Αυτό όμως σε τίποτα δεν μειώνει την αξία της, όπως θα δούμε στη συνέχεια, μα ούτε και την αίγλη του αείμνηστου Γιάννη Μπαμπίλη που υπήρξε ένα από τα ποιο μεθοδικά και παραγωγικά πνεύματα της ελληνικής μελισσοκομίας.
Τη μέθοδό του την εφάρμοσε για πάνω από 15 χρόνια, κυρίως στα έλατα του βουνού Μαίναλου, με πολύ εντυπωσιακά πάντα αποτελέσματα.
Ο εμπνευστής της μεθόδου, τονίζει ιδιαίτερα τη φροντίδα για ασφαλή και βέβαιη διαχείμαση των μελισσιών μας. Βασική λοιπόν προϋπόθεση της μεθόδου αυτής είναι να έχουμε δυνατά και υγιή μελίσσια.
Θεωρώντας αυτή την προϋπόθεση δεδομένη, ξεκινάμε στα μέσα του Φλεβάρη τη διεγερτική τροφοδότηση με σιρόπι 1/1 (ένα μέρος νερό – ένα μέρος ζάχαρη), σε ποσότητες τέτοιες που οι μέλισσες να το καταναλώνουν σε λίγες μέρες προκειμένου να μην ξινίσει. Συνεχίζουμε με τον ίδιο τρόπο ανελλιπώς τις τροφοδοσίες, και έτσι τα μελίσσια μας θα ζητήσουν σύντομα πάτωμα και προς το τέλος του Μάρτη θα έχουν εξελιχθεί σε καλά διώροφα μελίσσια με πάνω από 16 πλαίσια πληθυσμού, και ανάλογα πλαίσια γόνου.
Τότε λοιπόν ακριβώς κάνουμε τις εξής κινήσεις: Παίρνουμε από την αποθήκη μας ισάριθμες με τα αρχικά μας μελίσσια κυψέλες με διαιρούμενους πάτους(σ.σ.: τις οποίες φυσικά έχουμε φροντίσει και απολυμάνει αναλόγως από πριν) και αφού τις τοποθετήσουμε ανά μια δίπλα σε αυτά, προχωράμε στο κόψιμό τους, αφού προηγουμένως έχουμε αναζητήσει και απομονώσει την βασίλισσα. Το κόψιμο θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν ποιο ακριβοδίκαιο γίνεται και το μοίρασμα του πληθυσμού, του γόνου και των τροφών απόλυτα ισορροπημένο. Τις κινήσεις αυτές τις κάνουμε για όλα τα μελίσσια που συμμετέχουν σε αυτό το πρόγραμμα. Είναι λοιπόν αυτονόητο πως αν, για παράδειγμα, έχουμε αρχικά 10 διώροφα μελίσσια, με τις ενέργειες αυτές θα βρεθούμε με 20 μονά μελίσσια εκ των οποίων τα δέκα με μάνα (τη μάνα του αρχικού μελισσιού) και τα δέκα ορφανά. Αυτά τα τελευταία τα μεταφέρουμε σε μια απόσταση πέντε τουλάχιστον χιλιομέτρων και αφού τα παρατάξουμε στη θέση τους, τους εισάγουμε αμέσως βασίλισσες σε κλουβάκια που έχουμε φροντίσει να φτιάξουμε ή να προμηθευτούμε από κάποιο βασιλοτρόφο.
Αφού εισάγουμε τις βασίλισσες δεν ξανανοίγουμε τα μελίσσια αυτά παρά μόνο μετά από 8-9 μέρες και ποτέ νωρίτερα!!! Μας συμβούλευε ακόμα να έχουμε φροντίσει να δώσουμε και από ένα κιλό ζαχαροζύμαρο σε αυτά τα μελίσσια ..για παν ενδεχόμενο.
Συνεχίζουμε να τροφοδοτούμε με σιρόπι και τα 20 μελίσσια, με ποσότητες που εξαρτώνται από τις υπάρχουσες κάθε φορά ανθοφορίες. Είναι προφανές πως με όλους αυτούς τους χειρισμούς δεν θα εμφανιστούν φαινόμενα σμηνουργίας και επομένως το λογικό είναι τα μελίσσια αυτά να ζητήσουν σύντομα πάτωμα και δέκα μέρες περίπου πριν τελειώσει ο Μάης να έχουμε αποκτήσει 20 δυνατά διώροφα μελίσσια.
Τα μελίσσια αυτά τα μεταφέρουμε στο έλατο, που συνήθως τότε ξεκινάει, τα παρατάσσουμε σε δυάδες (ένα παλιό- ένα νέο) και τα ενώνουμε με τη μέθοδο της εφημερίδας, χωρίς να αναζητήσουμε τις μάνες. Στα 10 τετραώροφα συγκροτήματα που θα δημιουργηθούν και στα οποία, για προφανείς λόγους, έχουμε φροντίσει την ύπαρξη δεύτερης εναλλακτικής εισόδου στα καπάκια τους, θα επικρατήσει η πιο δυνατή μάνα (σ.σ.: Η οποία συνήθως θα είναι και η νεώτερη, δηλαδή αυτή της εισαγωγής, ιδιαίτερα αν έχουμε φροντίσει να την τοποθετήσουμε από κάτω!)
Ίσως σκεφτείτε: Καλά όλα αυτά, αλλά τι αποδίδει αυτή η κοπιαστική και πολυέξοδη μέθοδος?
Σύμφωνα λοιπόν με τον εμπνευστή της, η παραγωγή του ποτέ δεν έπεσε κάτω από 60 κιλά ελατίσιου μελιού από κάθε τετραώροφο μελίσσι!! Σύμφωνα με μαρτυρίες νεώτερων μελισσοκόμων που εφαρμόζουν αυτή τη μέθοδο, αν η παραγωγή δεν ξεπεράσει τα 50 κιλά ανά τετραόροφο μελίσσι, δεν θεωρείτε ικανοποιητική!!!
Εκτός όμως από αυτό το αποτέλεσμα, ακολουθώντας αυτή τη μέθοδο, μετά το τέλος του έλατου θα βρεθούμε με 20 πανίσχυρα διώροφα μελίσσια με τα οποία μπορούμε να κυνηγήσουμε άλλες ανθοφορίες (σ.σ.: Ή να δημιουργήσουμε νέα μελίσσια, αυξάνοντας έτσι τη δύναμη του μελισσοκομείου μας.)
Αυτή λοιπόν είναι, με απλά λόγια, η περίφημη μέθοδος Μπαμπίλη και δεν γνωρίζω αν θα σας ενθουσιάσει, λόγω μεγαλύτερης απόδοσης, περισσότερο από ότι η χθεσινή του μεγάλου Χαλκιά, αλλά, αν συμβεί αυτό, καλό θα είναι να μετρήσετε προηγουμένως όλες τις παραμέτρους που υπάρχουν.
Σε κάθε περίπτωση φυσικά, εμείς θα ευχηθούμε και πάλι καλή τύχη, σε όποιον συνάδελφο αποφασίσει να την εφαρμόσει!
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ - ΠΗΓΕΣ:
ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ
"ΜΑΝΝΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ" - ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΠΙΚΟΣ
Δημοσίευση σχολίου