Η διατροφή της μέλισσας παίζει πολύ
σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη δυνατών αποικιών. Σπουδαίο ρόλο στη διατροφή της
παίζουν οι υδατάνθρακες, τους οποίους η μέλισσα βρίσκει στο νέκταρ των
λουλουδιών. Τι γίνεται όμως σε περιόδους που η διατροφή της είναι φτωχή σε
υδατάνθρακες;
Η μία θεωρία υποστηρίζει πως:
Πρέπει να
αφήνεις το μελίσσι χωρίς παρεμβάσεις έτσι ώστε με την πάροδο του χρόνου να
γίνεται πιο δυνατό και να έχει αποκτήσει την ικανότητα η μέλισσα να ταξιδεύει
μεγάλες αποστάσεις ώστε να συλλέγει μόνη της την τροφή της. Με αυτόν τον τρόπο
το τελικό προϊόν μας είναι 100% φυσικό με ποικιλία ανθέων και μικρή έως μη
ανιχνεύσιμη περιεκτικότητα σε σακχαρόζη. Η τιμή του συγκεκριμένου μελιού είναι
τουλάχιστον διπλάσια σε σχέση με άλλα μέλια που ο μελισσοκόμος παρεμβαίνει.
Η δεύτερη θεωρία μιλάει για παρέμβαση με
μελισσοτροφές τα οποία συνήθως είναι είτε διάλυμα ζάχαρης είτε ιμβερτοποιημένα
σάκχαρα είτε σιρόπια από άμυλο και καλαμπόκι. Η μέλισσα σε αυτή την περίπτωση
γίνεται "τεμπέλα" καθώς βρίσκει έτοιμη την τροφή της και η αποικία με
τον καιρό θα αποδυναμωθεί. Ένας επιπλέον κίνδυνος είναι η μεγάλη περιεκτικότητα
σε HMF των μελισσοτροφών. Η HMF είναι μία ιδιαίτερα τοξική ένωση η οποία μπορεί
να σκοτώσει την μέλισσα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θεσπίσει με νόμο ως ανώτατο
επιτρεπτό όριο τα 40 mg/kg για τη συγκεκριμένη ένωση στο τελικό προϊόν.
Επομένως πριν προβείτε στην αγορά ή στην δημιουργία της δικής σας μελισσοτροφής
καλά είναι να προσδιορίσετε το περιεχόμενο της σε HMF ώστε να αποφύγετε πιθανές
απώλειες στο μελίσσι σας ή να υποβαθμίσετε το τελικό σας προϊόν.
Δημοσίευση σχολίου