ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΟΥΣ ΜΕΛΗ
ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ
Αγαπητοί φίλοι,
με αρκετούς δεν γνωριζόμαστε ούτε κατ΄
όψη και από ότι φαίνεται δεν θα γνωριστούμε ποτέ. Άλλωστε τα όνειρα κρατούν
πολύ λίγο.
Αναφέρομαι στο όνειρο που αρχίσαμε να
ζούμε πριν από μερικά χρόνια σε μια προσπάθεια να στήσουμε κάτι άλλο, στο χώρο
της μελισσοκομίας. Αυτό το όνειρο, όπως και πολλά ακόμα, αποδείχτηκε απατηλό.
Γιατί ακόμη και τα όνειρα απαιτούν ειλικρινείς σχέσεις, εντιμότητα, σεμνότητα
και ηθική, αυτά ακριβώς που ζητάς να έχουν οι άλλοι απέναντί σου, διαφορετικά
μετατρέπονται σε εφιάλτες.Γίνομαι συγκεκριμένος.
Μετά την εκλογική συνέλευση
της ΟΜΣΕ τον Φεβρουάριο του 2015 και την παρωδία των διαδικασιών καθώς και το
11-0 αποτέλεσμα, αποχωρήσαμε από την Ομοσπονδία. Το ίδιο έκανε και ο
Μελισσοκομικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης. Δυστυχώς δεν μας ακολούθησαν άλλοι. Αμέσως
αποφασίσαμε μαζί με τον κ. Θρασυβούλου την οργάνωση του 1ου Πανελλήνιου
Συνεδρίου Επαγγελματικής Μελισσοκομίας, το οποίο πραγματοποιήθηκε στην
Αλεξανδρούπολη με μεγάλη επιτυχία. Το ίδιο συνέβη και με το 2ο Συνέδριο που
έγινε στα Γιάννενα. Στόχος των συνεδρίων ήταν να τεθούν όλα τα σοβαρά
προβλήματα και να συζητηθούν μέσα από συνθετικές διαδικασίες. Η επιτυχία τους
εκτιμώ ότι υπήρξε αδιαμφισβήτητη.
Στο μεσοδιάστημα των δύο συνεδρίων
πραγματοποιήθηκε συνάντηση στη Θεσσαλονίκη μεταξύ εκπροσώπων συλλόγων που
έβλεπαν τα αδιέξοδα στα οποία οδηγούνταν ο κλάδος και την ανυπαρξία της ΟΜΣΕ.
Τονίσθηκε η ανάγκη δημιουργίας ενός σχήματος που θα έχει νομική υπόσταση και
γεωγραφική αναφορά την Εγνατία. Τότε άρχισε από το ΥΠΑΑΤ και η διαβούλευση για
το νέο συνδικαλιστικό νόμο ο οποίος προέβλεπε περιφερειακές ομοσπονδίες και
συνομοσπονδία, κάτι που θεωρήθηκε ως θετικό βήμα. Φυσικά ποτέ δεν έγινε
νομοσχέδιο ούτε και νόμος του κράτους. Να θυμίσω ακόμη ότι μετά τη Γενική
Συνέλευση της ΟΜΣΕ, το Φεβρουάριο του 2017, δύο φίλοι και συνάδελφοι ανέλαβαν
να μεταπείσουν εμένα και τη Βέτα τη Λαζαρίδου να επανέλθουμε, οι Σύλλογοί μας,
στην ΟΜΣΕ κάτι που φυσικά δεν έγινε.
Μη έχοντας άλλη δυνατότητα, στα Γιάννενα
παρουσίασα την πρόταση για ίδρυση μιας Αστικής μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας (ΜΚΟ)
με βάση συγκεκριμένα άρθρα του Αστικού Κώδικα. Η πρόταση, η οποία παρουσιάστηκε
και στην εισήγησή μου στο συνέδριο, έτυχε μεγάλης αποδοχής από τους
μελισσοκόμους. Μετά την σύνταξη του καταστατικού και τη συμφωνία για την
επωνυμία, Σύνδεσμος Ελληνικού Μελιού και Λοιπών Προϊόντων της Μέλισσας, έμενε ο
ορισμός προσωρινού Δ.Σ. ώστε να αντιμετωπίσει τις πρώτες γραφειοκρατικές
απαιτήσεις σχετικές με τη νομιμοποίηση του Συνδέσμου. Δυστυχώς η απροθυμία για
ανάληψη ευθύνης άφησε στο περιθώριο, χαντάκωσε, αυτή την απόπειρα συγκρότησης
του μελισσοκομικού χώρου σε ένα άλλο σύγχρονο συνθετικό μοντέλο, μελισσοκόμων,
επιστημόνων, διαδικτυακών πρωτοβουλιών κ,ά. Αντ΄ αυτού προέκυψε, ακόμη δεν
έμαθα πως, ο Σύνδεσμος Μελισσοκομικών Συλλόγων ο οποίος δεν έχει καμιά θεσμική
και νομική υπόσταση, με λίγα λόγια είναι όλα στον αέρα και κανείς δεν
δεσμεύεται σε τίποτε.
Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά
και αφορούν τόσο γιατί δεν προχώρησε η ΜΚΟ όσο και στη συνέχιση του Συνδέσμου
Μελισσοκομικών Συλλόγων. Ένα θεμελιώδες που μπορεί να τεθεί είναι το εξής: Οι
συμμετέχοντες έχουν αποφάσεις Γενικών Συνελεύσεων ή έστω των Δ.Σ. των Συλλόγων τους;
Κάθε φορά που προκύπτει ένα θέμα θα αρχίζει αυτός ο ατέρμων κύκλος συζήτησης
στο διαδίκτυο; Ούτε σε συνθήκες άμεσης δημοκρατίας δεν θα συνέβαινε κάτι
ανάλογο. Ποιοι θα είναι υπεύθυνοι και υπόλογοι απέναντι στο νόμο; Ή μήπως δεν
θα αγγίξουμε τα όρια του νόμου; Τότε μιλάμε για πολιτιστική σύμπραξη κι όχι
συνδικαλιστική.
Αγαπητοί φίλοι, οι προβληματισμοί είναι
πολλοί και βασανιστικοί. Ιδιαίτερη όμως βαρύτητα για μένα αποκτά το γεγονός πως
ότι κατακτήθηκε μέσα από τις διαδικασίες των δύο συνεδρίων δεν υπάρχει πλέον.
Θα ήταν στρουθοκαμηλισμός να ισχυρισθούμε το αντίθετο. Η αναζήτηση ευθυνών δεν
έχει καμιά αξία. Οι συμπεριφορές δυστυχώς είναι καταγεγραμμένες και δεν
σβήνονται. Φυσικά δεν έχουν σχέση με τις αξίες που ανέφερα στην αρχή.
Επειδή έχω πολλά να κάνω, και κάνω, κάτω
από συνθήκες τουλάχιστον αλληλοσεβασμού με όσους συνεργάζομαι παρακαλώ να
θεωρήσετε αμετάκλητη την απόφασή μου για αποχώρηση από τη διαδικασία
συγκρότησης άτυπων οργάνων, όπως ο Σύνδεσμος. Άλλωστε δεν ήταν απόφαση των
συνεδρίων. Εδώ φυσικά προκύπτει και πρέπει να απαντηθεί το ερώτημα, τότε γιατί
κάνουμε τα συνέδρια;
Αυτά, σας εύχομαι τα καλύτερα.
Με σεβασμό
Πασχάλης Χριστοδούλου
Δημοσίευση σχολίου