Η βαρρόα αποτελεί έναν από τους
μεγαλύτερους εχθρούς του μελισσιού, η οποία το απειλεί ακόμα και με ολική
καταστροφή.
Πρόκειται για ένα ακάρι το οποίο
προσβάλλει το μελίσσι και μάλιστα στα τέλη της δεκαετίας του 70 που
πρωτοεμφανίστηκε στην Ελλάδα, εξαφάνισε σχεδόν το σύνολο της τότε μελισσοκομίας
και συνέβαλε ώστε να χαθούν στο σύνολο τους και οι πολλές αυτόχθονες φυλές μελισσών
που υπήρχαν ανά την Ελλάδα άλλα και τα άγρια μελίσσια που υπήρχαν πάντα έως
τότε σε κουφάλες δέντρων και σε βράχους.
Ο εύκολος τρόπος αντιμετώπισης, είναι η
χρήση χημικών φαρμάκων. Στη βιολογική μελισσοκομία, όμως απαγορεύεται η χρήση
χημικών σκευασμάτων και αναζητούνται φυσικοί τρόποι αντιμετώπισης.
Πρόσφατη έρευνα στη Γαλλία, συστήνει για
την καταπολέμηση της βαρρόας τη χρήση φύλλων του φυτού ραβέντι, γνωστό και ως
ρήον το βαρβαρικόν.
Μάλιστα Γάλλοι μελισσοκόμοι που εφάρμοσαν
την τακτική κάνουν λόγο για θεαματικά αποτελέσματα.
Το ραβέντι περιέχει οξαλικό οξύ.
Τοποθετώντας ένα φύλλο πάνω στα πλαίσια, οι μέλισσες αρχίζουν και το τρώνε.
Το οξαλικό οξύ περνάει στην αιμολέμφο
των μελισσών, με αποτέλεσμα την εξόντωση της.
Εκτός από το ραβέντι, κατά καιρούς έχουν
γίνει πειράματα αφάρμακης αντιμετώπισης της βαρρόας και με άλλους φυσικούς
τρόπους, όπως με χυμό λεμονιού, ξύδι και αιθέριο έλαιο ευκαλύπτου.
Δημοσίευση σχολίου