Νέες ανακαλύψεις για τη Βαρρόα (BINTEO)

Νέα ανατρεπτικά δεδομένα για το βαρρόα. Μία σειρά από πειράματα του Samuel Ramsey οδήγησαν σε πολύ σημαντικές ανακαλύψεις για τις διατροφικές συνήθειες του βαρρόα. Τα ευρήματα αυτά θα αλλάξουν ριζικά τον τρόπο που αντιμετωπίζεται το παράσιτο από τους μελισσοκόμους.

Σε αυτό το βίντεο από το YouTube, ο νεαρός ερευνητής Dr. Samuel Ramsey εξηγεί αναλυτικά τη συμπεριφορά του varroa. Το βίντεο είναι στα Αγγλικά. Παρακάτω συγκέντρωσα τα πιο σημαντικά από το βίντεο, καθώς και άλλα χρήσιμα συμπεράσματα.

1)Η βαρρόα τρέφεται με το λιπόσωμα και όχι με την αιμολέμφο. Το λιπόσωμα της μέλισσας έχει πολλαπλές λειτουργίες και είναι το ανθρώπινο ανάλογο του συκωτιού (όχι του λίπους). Περιέχει μεγάλη συγκέντρωση θρεπτικών συστατικών σε αντίθεση με την αιμολέμφο, η οποία αποτελείται κυρίως από νερό. Το πεπτικό σύστημα του βαρρόα είναι προσαρμοσμένο για να μπορεί να τρέφεται από τα συστατικά του λιποσώματος.

2)Το βαρρόα τρέφεται όχι μόνο εντός του σφραγισμένου κελιού, αλλά και επάνω στη μέλισσα. Τα ακάρεα δεν δημιουργούν μόνο πρόβλημα στο γόνο, αλλά και στις ενήλικες μέλισσες.  Όταν είναι πάνω τους, τα βαρρόα τρέφονται κανονικά και δεν βρίσκονται σε φάση φόρησης (phoretic phase)  όπως θεωρούσαν κάποιοι ερευνητές. Δεν ευνοείται εξελικτικά η υπερβολική τροφή του βαρρόα από το σφραγισμένο γόνο, διότι οδηγεί σε καταστροφή του γόνου, πρόωρο ξεσφράγισμα του κελιού (από τις παραμάνες) και το θάνατο του βαρρόα.

3)Το άκαρι τρέφεται σε πολύ συγκεκριμένα σημεία στο σώμα της μέλισσας, και όχι οπουδήποτε. Τα σημεία αυτά βρίσκονται ανάμεσα σε δύο κοιλιακούς στερνίτες, (στους τεργίτες σπανιότερα). Μάλιστα, προτιμάει ένα συγκεκριμένο στερνίτη έναντι των υπολοίπων.

4)Η βαρρόα »χωνεύει» την ίδια τη μέλισσα. Το βαρρόα εισχωρεί ανάμεσα σε δυο στερνίτες και ανοίγει μια οπή στη μαλακή συνδετική τους μεμβράνη. Έτσι  φτάνει το λιπόσωμα. Από την οπή αυτή το βαρρόα ρίχνει πεπτικά ένζυμα τα οποία διαλύουν και υγροποιούν τους ιστούς του λιποσώματος. Τα ένζυμα χωνεύουν το λιπόσωμα κι έτσι το βαρρόα τρέφεται ρουφώντας αυτό το θρεπτικό υγρό.

5)Ακόμη κι όταν από ένα προσβεβλημένο μελίσσι σκοτωθούν τα βαρρόα, τα πεπτικά ένζυμα που έχουν ρίξει στον οργανισμό των μελισσών παραμένουν και έτσι συνεχίζεται η καταστροφή του λιποσώματος.

6)Τα βαρρόα δεν συνηθίζουν να αφήνουν τις προστατευμένες θέσεις τροφής, παρά μόνο όταν ενοχληθούν, όταν θελήσουν να μεταβούν σε άλλη μέλισσα και όταν θελήσουν να μπουν σε κελί με γόνο.

7)Τα βαρρόα προτιμούν τις εύρωστες, υγιείς και παραγωγικές αποικίες από τις αδύναμες. Οι εύρωστες αποικίες παρέχουν πολύ πιο ευνοϊκό περιβάλλον ανάπτυξης, με αφθονία θρεπτικών συστατικών.   

Σημείωση: Αυτό υποδηλώνει ότι δεν είναι πάντα σκόπιμο να προσπαθούμε να βρούμε »γονίδια αντοχής» στη βαρρόα επιλέγοντας γόνο από μελίσσια που έχουν επιβιώσει χωρίς θεραπεία. Είναι πιθανό να πετύχουμε, αλλά τελικά να καταλήξουμε με μια ανεπιθύμητη και αντιπαραγωγική μέλισσα. Κάτι αντίστοιχο συνέβη στον πρωτοπόρο στον τομέα ανάπτυξης αντοχής, ερευνητή Yves Le Conte. Στην επιστήμη της λογικής  η μεθοδολογία αυτή  περιγράφεται ως η «Η Πλάνη του Επιζώντος« (Survivorship Bias).

Τα νέα δεδομένα θα αλλάξουν τον τρόπο που αντιμετωπίζεται το παράσιτο στη καθημερινή μελισσοκομική πρακτική  και ίσως ανοίξουν το δρόμο για νέες θεραπείες, με ουσίες που θα δρουν διασυστημικά μέσω του λιποσώματος.  

Γιώργος Μήτσικας (Χημικός, ΕρασιτέχνηςΜελισσοκόμος)

Διαβάστε επίσης:Η ανθεκτικότητα του Βαρρόα