ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ
ΚΛΙΜΑΤΟΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ
Η μέλισσα
Apis mellifera είναι διαδεδομένη σε όλο σχεδόν τον κόσμο. Η φυσική ζώνη
εξάπλωσης της εκτείνεται από την Αφρική μέχρις τις χώρες του Βορρά: αυτές
δηλαδή είναι οι ικανότητες προσαρμογής της! Όταν όμως οι κλιματολογικές
συνθήκες είναι ακραίες, η μέλισσα ενδέχεται να εξαφανιστεί όπως συνέβη στην
εποχή των παγετώνων.
Ένα από τα
μεγαλύτερα πλεονεκτήματα της κοινωνικής ζωής των μελισσών είναι η ομοιόσταση ,
δηλαδή η διατήρηση της θερμοκρασίας της κυψέλης σε ένα ορισμένο επίπεδο. Μια
από τις τεχνικές που χρησιμοποιούν οι
μέλισσες είναι η συστολή ή διαστολή του τσαμπιού που σχηματίζουν. Σε ακραίες
όμως κλιματολογικές συνθήκες, οι μηχανισμοί ομοιόστασης ενδέχεται να μην
λειτουργήσουν.
Μια
καταρρακτώδης βροχή
Η βροχή
προκαλεί εκνευρισμό στις μέλισσες, κυρίως κατά την περίοδο που εκτρέφεται ο
γόνος, καθώς τις εμποδίζει να βγουν από την κυψέλη, με κίνδυνο να μειωθούν τα
αποθέματα γύρης και νέκταρος. Ο μελισσοκόμος θα πρέπει λοιπόν να εφοδιάζει τις
μέλισσες με τροφή.
Η πλημμύρα
Οι
πλημμύρες συνήθως έχουν ως αποτέλεσμα να πνίγονται οι μέλισσες σε μια αποικία.
Όταν τα νερά κυλούν, οι κυψέλες μεταφέρονται: πολλές φορές βρίσκουμε
υπολείμματα από κυψέλες στις όχθες των ποταμών που έχουν ξεχειλίσει. Καλύτερα
λοιπόν να αποφεύγετε την εγκατάσταση των κυψελών σας σε μέρη που γνωρίζετε ότι πλημμυρίζουν.
Το κρύο
Στις
περιοχές μας, μακριά από τα μεγάλα κρύα του Καναδά ή της Σιβηρίας, αν τα
μελίσσια είναι καλά εφοδιασμένα με αποθέματα τροφής κι έχουν εύκολα πρόσβαση σε
αυτή, ο χειμώνας δεν αποτελεί μεγάλο κίνδυνο. Ωστόσο, υπάρχουν κι αποικίες που
αποδεκατίζονται από το κρύο, κυρίως όταν αυτό
έρχεται ξαφνικά, παρόλο που εκείνες έχουν προνοήσει για προμήθειες. Ένας
διορατικός μελισσοκόμος θα πρέπει να έχει εφοδιάσει τις αποικίες με
ζαχαροζύμαρα, ώστε αυτές να μην καταναλώσουν τα αποθέματα μελιού. Άλλες
αποικίες αιφνιδιάζονται και μένουν χωρίς προμήθειες. Αν δεν έχουν το χρόνο να
συλλέξουν τροφή, κι επομένως δεν μπορούν να καταναλώσουν κάτι για να παράγουν
ενέργεια (δηλ. την απαιτούμενη θερμότητα), τότε πεθαίνουν.
Η υγρασία
Η υγρασία,
που υπάρχει συνήθως στα σκιερά μέρη που δεν τα βλέπει ο ήλιος, είναι καταστροφή
για τις μέλισσες. Ευνοεί την ανάπτυξη ασθενειών.Κατά την εγκατάσταση, ορισμένες τοποθεσίες έχουν αρκετή ηλιοφάνεια, με
τον καιρό όμως η βλάστηση αναπτύσσεται. Αν ο μελισσοκόμος δε λάβει τα μέτρα
του, γρήγορα το μελισσοκομείο του θα βρεθεί στη σκιά. Επίσης, καλό είναι να
απομονώνετε τις κυψέλες σας από την υγρασία του χώματος τοποθετώντας
υποστηρίγματα.
Το χιόνι
Σε γενικές
γραμμές, το χιόνι δεν αποτελεί μεγάλο κίνδυνο για τις αποικίες, ακόμα και όταν
συσσωρεύεται στις εισόδους, γιατί αφήνει τον αέρα να το διαπερνά, εκτός και αν
έχει συμπιεστεί ή μετατραπεί σε πάγο από τις εναλλαγές της θερμοκρασίας. Ωστόσο
μερικές φορές το χιόνι λιώνει εντελώς πάνω στη σανίδα πτήσης, ενώ το χώμα
παραμένει χιονισμένο. Αν ο καιρός παραμείνει ψυχρός αλλά έχει ηλιοφάνεια, το
φως παροτρύνει τις μέλισσες να βγουν από την κυψέλη, γρήγορα όμως το κρύο θα
τις ακινητοποιήσει. Τότε τις βρίσκουμε να κείτονται πάνω στο χιόνι, μπροστά από
την κυψέλη.
Καλό θα
ήταν στις περιπτώσεις αυτές να απομακρύνετε τον πάγο από τις εξόδους, και, για
να μειωθεί η διάθεση των μελισσών να βγουν έξω, να τις σκιάσετε τοποθετώντας
γυρτά από πάνω μία σανιδούλα.
Ωστόσο,
όταν οι μέλισσες μένουν πολύ καιρό κλεισμένες μέσα, κινδυνεύουν να προσβληθούν
από νοζεμίαση.
Ο καύσωνας
Με τον καύσωνα, οι μέλισσες βγαίνουν από την
κυψέλη και συγκεντρώνονται στην είσοδο:
κάνουν αέρα. Οι αερίστριες πιάνουν δουλεία και προσπαθούν να δροσίσουν
το εσωτερικό της κυψέλης εξατμίζοντας νερό. Όταν οι μέλισσες δεν μπορούν να
ενεργήσουν εξαιτίας του καύσωνα, προτιμούν να εγκαταλείψουν την κυψέλη. Αυτό
συμβαίνει πολύ συχνά σε μικρές αποικίες με νεαρά μέλη. Πρέπει να ανοίξετε περισσότερο τις εισόδους για να βοηθήσετε το
έργο των μελισσών.
Ο αέρας, η
θύελλα
Όταν
φυσάει, το σκέπαστρο της κυψέλης μπορεί να ξεκολλήσει. Οι μελισσοκόμοι το
γνωρίζουν και για αυτό τοποθετούν χαλίκια πάνω στις κυψέλες. Όταν μιλάμε για
θύελλα, τα δέντρα που ξεριζώνονται μπορεί να καταστρέψουν τις κυψέλες.
Πηγή:
Σύγχρονη Μελισσσοκομία,Henri Clement
Δημοσίευση σχολίου