Τηλεφώνησα στο αρμόδιο γραφείο στη Περιφέρεια και ζήτησα να με πληροφορήσουν τη διαδικασία αίτησης ένταξης της κηραλοιφής στα προϊόντα οικοτεχνίας, δηλώνοντας ταυτόχρονα το όνομα και τη ιδιότητα μου.
Ακολούθησε η παρακάτω στιχομυθία:
-ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΗ: -Κύριε Καθηγητά θα πρέπει να γνωρίζεται ότι η νομοθεσία εντάσσει στα προϊόντα οικοτεχνίας μόνο τρόφιμα και οι κηραλοιφές δεν είναι τρόφιμο.
-ΕΓΩ, μιλάτε για την απόφαση 4912/2015 όπως δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ Β 2468;
-ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΗ: Ακριβώς κε καθηγητά διαβάστε την απόφαση αυτή αφορά μόνο τα τρόφιμα.
ΕΓΩ, Ευχαριστώ, έχω διαβάσει όμως και τη τροποποίηση της συγκεκριμένης απόφασης όπως δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 866/ 2017 στο άρθρο 3 παράγραφο ΙΒ, στην οποία κατατάσσονται στα προϊόντα οικοτεχνικής παρασκευής και τα ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΣΑΠΩΝΟΠΟΙΙΑΣ από ελαιόλαδο. Είναι τα σαπούνια τρόφιμο;
Ακολούθησε κάποια σιγή δευτερολέπτων και μετά η επική απάντηση της προϊσταμένης.
-ΑΥΤΟΙ ΠΙΕΣΑΝ κ. καθηγητά. έβαλαν βουλευτές, πολιτικούς φώναξαν και έγινε!!!.
ΕΓΩ, δηλαδή εάν πιέσουμε και εμείς με το ίδιο τρόπο, η κηραλοιφή θα γίνει τρόφιμο και θα ενταχθεί στο Κεντρικό Ηλεκτρονικό Μητρώο Οικοτεχνίας;;;
-ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΗ: ακριβώς
Στα δίκαια αιτήματα του κλάδου χρειάζονται α) ισχυρά επιχειρήματα και β) πίεση. Με αντίστοιχη πίεση ακόμα και τα σαπούνια γίνονται…….τρόφιμα.
Δημοσίευση σχολίου