Υπάρχουν διάφοροι τρόποι νοθείας μελιού. Ορισμένοι τρόποι νοθείας αλλοιώνουν το προϊόν με επιβλαβή αποτελέσματα στην υγεία του κοινού. Άλλοι τρόποι έχουν να κάνουν με την παραπλάνηση όσον αφορά την προέλευση και τη σύσταση του μελιού.
Οι συνηθισμένοι τρόποι νοθείας είναι:
- Η προσθήκη σακχάρων.
- Η ανάμειξή του με εισαγόμενο μέλι.
- Η διαφορετική προέλευση από αυτή της αναγραφόμενης στην ετικέτα.
- Μέλι ζαχαροπλαστικής πωλείται για κατανάλωση.
- Η νοθεία του μελιού με ζάχαρη γίνεται κυρίως στην κυψέλη.
Όταν στην περίοδο της νεκταροέκκρισης ρίχνουμε σιρόπι ζάχαρης τότε η μέλισσα συλλέγει από τα άνθη αλλά συλλέγει και από το σιρόπι που ρίχνουμε εμείς. Δεν υπάρχει μη εργαστηριακός τρόπος που να μπορούμε να ανιχνεύσουμε αξιόπιστα αυτή τη νοθεία του μελιού. Σίγουρα όμως η γεύση του δεν είναι η αναμενόμενη.
Στην Ελλάδα υπάρχει μέλι εισαγόμενο, κυρίως από Κίνα, το οποίο είναι πολύ φτηνό. Αυτό το μέλι όταν πωλείται σε σημεία πώλησης τα οποία υπόκειται σε αγορανομικό έλεγχο όπως super market, δεν είναι νοθευμένο αλλά είναι φτηνό. Το μέλι αυτό όμως δεν έχει καμία γεύση, απλά είναι γλυκό. Το Ελληνικό μέλι έχει πολύ πλούσια αρώματα και πολύ έντονα. Η νοθεία ξεκινάει από τη στιγμή που αναμιγνύουμε αυτά τα δύο μέλια. Τα έντονα αρώματα των Ελληνικών μελιών πολύ δύσκολα καλύπτονται την ανάμειξή τους με άλλα εισαγόμενα μέλια τα οποία δεν έχουν αρώματα.
Ένας άλλος τρόπος νοθείας είναι η παραπλάνηση του καταναλωτή για την προέλευση του μελιού. Ορισμένα μέλια όπως του θυμαριού έχουν πολύ έντονο άρωμα. Αυτό το έντονο άρωμα μπορεί να αλλάξει αναμιγνύοντας το μέλι με άλλα μέλια όπως της πορτοκαλιάς ή του πεύκου. Το μέλι συνεχίζει να θυμίζει θυμάρι αλλά όχι τόσο έντονα. Επίσης στην εποχή της νεκταροέκκρισης οι μέλισσες μπορεί να μη μαζεύουν μόνο θυμάρι αλλά και άλλα άνθη από άλλα λουλούδια. Και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις πρέπει να αναφέρεται η προέλευση του μελιού όπως: "Μέλι από Θυμάρι και άνθη" ή "Μέλι Ελάτης και Ανθέων".
Ένας άλλος τρόπος νοθείας του μελιού βρίσκεται στην επεξεργασία του.
Οτιδήποτε έχει να κάνει με τη θερμοκρασία του μελιού και σε ότι έχει σχέση με την κυψέλη πρέπει εφαρμόζονται οι θερμοκρασίες που επικρατούν στη φύση. Οτιδήποτε άλλο αλλοιώνει το τελικό προϊόν. Για το λόγο αυτό ποτέ δεν θερμαίνουμε το μέλι σε θερμοκρασίες πάνω από 45 βαθμούς. Βέβαια το βράσιμο του μελιού μας λύνει τα χέρια όπως, δεν ζαχαρώνει, αναμιγνύεται άμεσα με οτιδήποτε. Πρακτικά ξεπερνώντας τους 45 βαθμούς στην επεξεργασία του καταστρέφουμε όλες τις αντιβακτηριδιακές του και λοιπές ιδιότητες του κάνοντας το ουσιαστικά γλυκαντική ουσία. Στην περίπτωση αυτή το μέλι κάνει μόνο για ζαχαροπλαστική και βιομηχανική χρήση και πρέπει πάντα να αναγράφεται στην ετικέτα του.
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι ανίχνευσης της νοθείας στο μέλι, όλοι όμως είναι εργαστηριακοί. Ελέγχεται η ηλεκτρική αγωγιμότητα, το ποσοστό υγρασίας, το ποσοστό των γυρεόκοκκων στο μέλι, αλλά και η ποσότητα της χημικής ουσίας υδροξυμεθυλοφουρφουράλη (HMF) η οποία πρέπει να είναι κάτω από 40 mgr/Kgr μελιού και ή ποσότητα ενός ενζύμου το οποίο λέγεται διαστάση και πρέπει να είναι > 8 DN (μονάδα μέτρησης).
Εκτός από τους παραπάνω τρόπους νοθείας υπάρχουν και άλλοι παράμετροι που καθορίζουν την ποιότητα και καθαρότητα του μελιού όπως τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται στην κυψέλη, οι συνθήκες υγιεινής του εργαστηρίου.
Στην Ελλάδα τα κρούσματα νοθείας είναι ελάχιστα και άμεσα ανιχνεύσιμα. Οι μελισσοκόμοι αλλά και οι μεγάλες μονάδες συσκευασίας μελιού σπάνια έχουν κατηγορηθεί για νοθεία από τις υγειονομικές αρχές. Αυτό οφείλεται στην πλούσια χλωρίδα του τόπου μας αλλά και στην συνέπεια και ευσυνειδησία που έχουν οι Έλληνες μελισσοκόμοι παραγωγοί.
Δημοσίευση σχολίου