ΕΙΔΙΚΟΙ ΧΕΙΡΙΣΜΟΙ στο «παρά πέντε»... για περισσότερα μέλια!

 Πολλές φορές έχουμε μιλήσει για μελισσοκομικούς χειρισμούς, μα ποτέ για ειδικούς χειρισμούς στην ανθοφορία του θυμαριού... και μάλιστα για χειρισμούς στο «παρά πέντε». Από την άλλη, δεν έχουν απομείνει παρά λίγες μόνο μέρες για να αρχίσουν τα πρώτα ανυπόμονα άνθη του εξαιρετικού αυτού φυτού να ανθίζουν, στολίζοντας με μοβ πινελιές τους θυμαρότοπους της Ελληνικής υπαίθρου. Στη συνέχεια θα τα ακολουθήσουν χιλιάδες άλλα όμοια τους, που μπορεί να σχηματιστούν κάπως αργοπορημένα, όμως θα είναι το ίδιο ευωδιαστά, πανέμορφα και μελιφορόρα – ελπίζουμε - με τα πρώτα.

Αφού λοιπόν βρισκόμαστε ενόψει ενός τόσο σημαντικού μελισσοκομικού γεγονότος, κρίνουμε πως είναι η κατάλληλη στιγμή να δούμε κάποιους ειδικούς χειρισμούς που πρέπει να κάνουμε τώρα, στο «παρά πέντε», αν θέλουμε να ελπίζουμε σε έναν «αξιοπρεπή» τρύγο, του πολύτιμου μελιού που δίνει αυτό το ευλογημένο φυτό.

Αυτά όλα, βέβαια, θα συμβούν με την προϋπόθεση πως και η φύση θα φανεί γενναιόδωρη μαζί μας, και θα επιβεβαιώσει τις αισιόδοξες προβλέψεις που υπάρχουν για την καλή ανθοφορία και τις ήπιες καιρικές συνθήκες του φετινού Ιούνη- όπως γράφαμε σε προηγούμενο άρθρο μας και όπως ελπίζουμε πως θα συμβεί!

Να ξεκινήσουμε λοιπόν με την υπενθύμιση πως στο θυμάρι απαιτούνται μελίσσια με μεγάλους πληθυσμούς, για να έχουμε καλά αποτελέσματα. Για την ακρίβεια τα μελίσσια που πάμε στο θυμάρι, πρέπει να είναι όσο γίνεται πιο δυνατά και αυτό γιατί υπάρχει ο γνωστός σε όλους μας νόμος του Farrar που λόγω της σοβαρότητάς του θα τον ξαναγράψουμε: «Η αύξηση της συλλογής νέκταρος από ένα μελίσσι δεν είναι αριθμητικά ανάλογη με τον πληθυσμό του, μα είναι εκθετική! Ή πιο απλά, αν 20,000 μέλισσες συλλέξουν 10 κιλά μέλι, στην ίδια ανθοφορία το ίδιο μελίσσι με 40,000 μέλισσες δεν θα συλλέξει 20 κιλά, μα πολύ-πολύ περισσότερα – θα συλλέξει 30, 35, ίσως και πάρα πάνω!».

Συμφέρον μας, επομένως, είναι να πάμε στο θυμάρι με πανίσχυρα μελίσσια, ιδιαίτερα φέτος που ελπίζουμε σε μια καλή ανθοφορία του!

Αρκετοί παλιοί και έμπειροι μελισσοκόμοι - μα και κάποιοι ψαγμένοι και ανήσυχοι, νεώτεροι – έχουν κάνει το κουμάντο τους από νωρίς και έχουν ήδη δημιουργήσει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, τριώροφα ή και τετραώροφα μελίσσια.

Τι γίνεται όμως με όλους τους άλλους που για κάποιο λόγο, έχουν ξεμείνει με μονά ή στην καλύτεροι περίπτωση και με κάποια διπλά, μα με λειψό πληθυσμό μελίσσια, που δεν κατάφεραν να εικοσαρίσουν?

Σε όσους ανήκουν σε αυτή τη τελευταία κατηγορία – και πολύ φοβόμαστε πως είναι αρκετοί - σήμερα θα τους αποκαλύψουμε κάποιους χειρισμούς και κάποιες τεχνικές που μπορούν και πρέπει να κάνουν τώρα, στο παρά πέντε, για να ελπίζουν σε κάτι καλύτερο.

Ας ξεκινήσουμε από κάποιον που άφησε τα μελίσσια του να σμηνουργήσουν – φέτος ήταν χρονιά σμηνουργίας και αυτό συνέβη σε πολλούς συναδέλφους - και που στην καλύτερη περίπτωση έχει μαζέψει κάμποσα σμάρια, μα έχει απομείνει και με «σακατεμένα» μελίσσια που δεν κατάφεραν μετά τη σμηνουργία να ανασυγκροτηθούν και να πάρουν πάτωμα ή που πήραν πάτωμα μα δεν κατάφεραν να εικοσαρίσουν.

Για αυτούς η λύση είναι σχετικά απλή! Δεν έχουν παρά να συνενώσουν τα σμάρια με τις «μάνες» δημιουργώντας, έτσι κάποια διώροφα ή τριώροφα μελίσσια, με «αξιόμαχους» πληθυσμούς. Η ένωση θα πρέπει να γίνει 8-10 μέρες πριν την ανθοφορία, με τη μέθοδο της εφημερίδας όπου κάτω πρέπει να τοποθετηθεί η «μάνα» που έχει νέα βασίλισσα και που θα έχει περισσότερες πιθανότητες να επιβιώσει από την αναπόφευκτη μονομαχία μάνας και κόρης!

Με το τρόπο αυτό κρατάμε σταθερό των αριθμό των μελισσιών μας και κάνουμε και αυτόματη ανανέωση της βασίλισσας.

Ας πάμε τώρα σε κάποιον που έκοψε παραφυάδες από τα μελίσσια του, με σκοπό να κάνει επανένωση, όπως μας λένε οι μέθοδοι του Προστ, της Ολιστικής Αφάρμακης Μελισσοκομίας και άλλες.

Σε αυτή τη περίπτωση κάνουμε ότι και προηγουμένως, αλλά τώρα, αν οι παραφυάδες που κόψαμε από κάθε μελίσσι είναι δυο, τρεις ή και περισσότερες, έχουμε τη δυνατότητα να «ξεκλέψουμε» μια νέα παραφυάδα με έτοιμη μάνα, λίγο πριν την επανένωση, αυξάνοντας έτσι τη δύναμη του μελισσοκομείου μας. Εδώ είναι αυτονόητο πως θα πρέπει να αναζητήσουμε και να βρούμε τη μάνα της μιας παλιάς παραφυάδας, πριν από αυτό τον χειρισμό.

Τη νέα αυτή παραφυάδα τη βάζουμε στη θέση της παλιάς, από όπου πήραμε τη βασίλισσα, διαλέγοντας ένα πλαίσιο με ελάχιστο, πολύ φρέσκο γόνο και καθόλου πληθυσμό εσωτερικών μελισσών – το τινάζουμε. Η νέα αυτή παραφυάδα θα «στελεχωθεί» από τις εξωτερικές μέλισσες της παλιάς παραφυάδας, που μαζί με τη βασίλισσα και τον ελάχιστο γόνο που θα τους δώσουμε, θα ξεκινήσουν ένα νέο μελίσσι και μάλιστα χωρίς καθόλου βαρρόα - για τους λόγους που έχουμε αιτιολογήσει σε προηγούμενα άρθρα μας!

Μας απομένει η περίπτωση που κάποιος νέος μελισσοκόμος έχοντας βάλει σαν βασική του προτεραιότητα την αύξηση της δύναμης του μελισσοκομείου του, έκοψε παραφυάδες από τα μελίσσια που είχε και θέλει να τις κρατήσει για να ξεκινήσεις από την επόμενη χρονιά – ή και από το φθινόπωρο, αν τα καταφέρει - με περισσότερα μελίσσια.

Σε μια τέτοια περίπτωση η συνένωση ασφαλώς αποκλείεται! Τι μπορεί λοιπόν να κάνει ένας νέος μελισσοκόμος για να καταφέρει να τρυγήσει μια «αξιοπρεπή» ποσότητα θυμαρίσιου μελιού?

Η απάντηση είναι να βάλει τα μελίσσια του να συνεργαστούν! Αυτό μπορεί να γίνει είτε με τη μέθοδο του «εκκρεμούς», που περιγράψαμε σε κάποιο πρόσφατο άρθρο μας είτε με τη μέθοδο του «συναγωνισμού» που θα σας περιγράψουμε στη συνέχεια.

Τοποθετούμε κάτω μια «μάνα», διώροφη που δεν έχει εικοσαρίσει και από πάνω βάζουμε μια παραφυάδα. Έτσι δημιουργούμε ένα τριώροφο μελίσσι. Συγκεντρώνουμε όλα τα πλαίσια με κλειστό γόνο και από τα δυο μελίσσια στο μεσαίο πάτωμα και τοποθετούμε ενδιάμεσα σε αυτό δυο βασιλικά διαφράγματα – ένα πάνω και ένα κάτω. Κλείνουμε την κάτω κυρία είσοδο και δημιουργούμε μια κύρια είσοδο στο μεσαίο πάτωμα και από μια μικρή βοηθητική, για τους κηφήνες, στο κάτω πάτωμα και στο πάνω πάτωμα.

Οι συλλέκτριες αυτού του τριώροφου συγκροτήματος, θα μπαινοβγαίνουν από την κυρία είσοδο του μεσαίου πατώματος και «συναγωνιζόμενες» μεταξύ τους θα αποθηκεύουν όσο το δυνατόν περισσότερο μέλι σε αυτό. Με το τρόπο αυτό ξεπερνάμε τα μειονεκτήματα του βασιλικού διαφράγματος – χαμηλές αποδώσεις - ενώ κρατάμε μόνο τα πλεονεκτήματα του – καθαρά πλαίσια μελιού χωρίς γόνο. Στο πιο κάτω σχήμα 1 απεικονίζεται η διάταξη που μόλις περιγράψαμε. Με κόκκινο χρώμα απεικονίζονται τα βασιλικά διαφράγματα και με μαύρο η είσοδος

Αν το διώροφο μελίσσι που θα χρησιμοποιήσουμε είναι συμπληρωμένο εικοσάρι και η παραφυάδα δυνατή – πάνω από 7 πλαίσια – τοποθετούμε πάνω στο διώροφο ένα άδειο πάτωμα με κτισμένες κηρήθρες και από πάνω βάζουμε την παραφυάδα. Τα δυο διαφράγματα τα τοποθετούμε στο πάνω και στο κάτω μέρος αυτού του πατώματος, όπως επίσης και τη κυρία είσοδο. Κατά τα άλλα κάνουμε ότι και προηγουμένως. Στο σχήμα 2 που ακολουθεί φαίνεται η διάταξη του τετραώροφου συγκροτήματος που μόλις περιγράψαμε.

Κλείνοντας, να τονίσουμε πως αυτός ο χειρισμός πρέπει να γίνει άμεσα (8 με 10 μέρες πριν την έναρξη της ανθοφορίας του θυμαριού, όπως γράφουμε πιο πάνω), έτσι ώστε όταν ξεκινήσει το θυμάρι, ο ώριμος γόνος που έχουμε συγκεντρώσει στο μεσαίο πάτωμα να έχει εκκολαφτεί και να προλάβει να δώσει πληθυσμό για τη συλλογή.

Όταν τελειώσει το θυμάρι, τρυγάμε το μεσαίο πάτωμα, επιστρέφουμε τα πλαίσια που τρυγήσαμε και  χωρίζουμε και πάλι τα δυο μελίσσια. Από εκεί και πέρα χρησιμοποιούμε τα δυο αυτά μελίσσια ανάλογα με τη δύναμη που έχουν αποκτήσει και το πρόγραμμα εκμετάλλευσης που έχουμε – όπως στα πεύκα το κάτω, αφού του δώσουμε όλες τις εξωτερικές και των δυο μελισσιών, για να το δυναμώσουμε κλπ.

Πηγή