Η αύξηση της θερμοκρασίας την άνοιξη προκαλεί τις μέλισσες να εκκολάπτουν αυγά νωρίτερα, θέτοντας τις εκτός συγχρονισμού με τα άνθη που γονιμοποιούν, σύμφωνα με νέα μελέτη.
Η επικονίαση από τα έντομα είναι εξαιρετικά σημαντική για πολλά φυτά. Για παράδειγμα τα έντομα είναι υπεύθυνα για την επικονίαση περίπου 80 με 85 τοις εκατό των εμπορεύσιμων καλλιεργειών, αναλογώντας περίπου στο ένα τρίτο της παγκόσμιας παραγωγής τροφίμων.
Η επιτυχής γονιμοποίηση εξαρτάται από έντομα που είναι ενεργά την ίδια στιγμή με τα ανθοφόρα φυτά, και για αυτό το λόγο πολλά φυτά έχουν εξελιχθεί ειδικά ώστε να προσελκύουν συγκεκριμένα έντομα.
Για παράδειγμα τα λουλούδια του είδους ορχιδέας sphegodes Ophrys μοιάζουν και μυρίζουν παρόμοια με το θηλυκό του κύριου επικονιαστή του, της μέλισσας nigroaenea Andrena. Αυτό ξεγελάει τις αρσενικές μέλισσες, οι οποίες προσπαθούν να ζευγαρώσουν με τα άνθη και μέσω αυτής της διαδικασίας μεταφέρουν τη γύρη της ορχιδέας πετώντας από λουλούδι σε λουλούδι.
Ωστόσο, η κλιματική αλλαγή έχει αρχίσει να επηρεάζει αυτή τη σχέση μεταξύ φυτού και μέλισσας. Η μέλισσα nigroaenea Andrena φωλιάζει στο έδαφος και σε αντίθεση με τις κοινές μέλισσες δε ζει σε αποικίες, ενώ τα αυγά της εκκολάπτονται αρκετά νωρίς την άνοιξη.
Οι Βρετανοί ερευνητές συνέκριναν τις ημερομηνίες δραστηριότητας των μελισσών με τις ημερομηνίες ακμής των ανθών της ορχιδέας, χρησιμοποιώντας μετρήσεις πεδίου από το 1975 ως το 2009, και δεδομένα από μουσεία για τα έτη 1893-2007. Στη συνέχεια αντιπαράθεσαν τα δεδομένα με τις μετρήσεις θερμοκρασίας για την ίδια περίοδο. Η ανάλυσή τους έδειξε πώς οι πιο θερμές ανοιξιάτικες θερμοκρασίες επηρεάζουν περισσότερο τις μέλισσες από ότι τις ορχιδέες, οδηγώντας τα αυγά να εκκολάπτονται αρκετά νωρίτερα.
Συγκεκριμένα για κάθε βαθμό Κελσίου παραπάνω, οι αρσενικές μέλισσες εκκολάπτονται εννέα μέρες νωρίτερα και οι θηλυκές δεκαέξι, ενώ αντίθετα οι ορχιδέες ανθίζουν μόνο έξι ημέρες νωρίτερα. Επιπλέον, η αυξημένη θερμοκρασία οδηγεί τις θηλυκές μέλισσες να επωάζονται σε παρόμοιο ρυθμό με τις αρσενικές, αντί αργότερα όπως είναι το κανονικό, με αποτέλεσμα να υπάρχουν περισσότερες διαθέσιμες για ζευγάρωμα, μειώνοντας περαιτέρω τις πιθανότητες επικονίασης των φυτών.
Οι ορχιδέες προσαρμόστηκαν στις μέλισσες.
Οι ορχιδέες, δημιούργησαν άρωμα πολύ καιρό αφότου το είχαν γευτεί οι μέλισσες.
Οι μέλισσες δείχνουν προτίμηση σε συγκεκριμένα αρώματα ανθών, τα οποία τις προσελκύουν στα άνθη κάνοντάς τες να συλλέγουν τη γύρη. Πιθανόν, αρχικά είχαν έλξη προς τα αρώματα από μανιτάρια, σάπια φύλλα και άλλες πηγές. Πέρασαν 12 εκατομμύρια χρόνια για να προσαρμοστούν οι ορχιδέες ώστε να δημιουργούν αυτά ακριβώς τα αρώματα. Μ’ αυτόν τον τρόπο προσέλκυσαν τις μέλισσες που άρχισαν να συλλέγουν τη γύρη.
Οι ερευνητές, χρησιμοποίησαν συνθετικές αρωματικές ουσίες ως δόλωμα για να συλλάβουν πάνω από 7.000 μέλισσες από 130 είδη. Στη συνέχεια, έβγαλαν ξύνοντας τη γύρη από τα πόδια τους και με τη βοήθεια αναλύσεων DNA προσδιόρισαν τις ορχιδέες από τις οποίες προερχόταν η γύρη. Μπόρεσαν έτσι να προσδιορίσουν ποιες ορχιδέες είχε επισκεφτεί κάθε μέλισσα, και ποιο άρωμα προτιμούσε.
Μετά τη συσχέτιση σε ζεύγη ορχιδέων και μελισσών, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν νέες αναλύσεις DNA έτσι ώστε να βρουν τα γενεαλογικά δέντρα των μελισσών και των ορχιδέων. Αφού έκαναν τη σύγκριση μεταξύ των δύο, διαπίστωσαν ότι η εξέλιξη των ορχιδέων υστερούσε, καθώς μια νέα ορχιδέα με συγκεκριμένο άρωμα εμφανίζεται περίπου 12 εκατομμύρια χρόνια μετά την εμφάνιση της προτίμησης για το ίδιο άρωμα ενός νέου είδους μέλισσας.
Πηγή
Πηγή 2
Δημοσίευση σχολίου