Ασπιρίνη και αλλεργία στη μέλισσα

Πολλοί Έλληνες ασχολούνται με τη μελισσοκομία, είτε επαγγελματικά είτε ως μορφή αναψυχής. Ειδικά για τους επαγγελματίες μελισσοκόμους, που δέχονται πολλά τσιμπήματα μελισσών κατά τη διάρκεια του έτους, ο μέχρι τώρα κίνδυνος ανάπτυξης αλλεργίας ήταν πολύ μικρός.
Πράγματι, η συχνή επαφή με το δηλητήριο της μέλισσας διά των τσιμπημάτων, θεωρούσαμε ότι προσέφερε απόλυτη προστασία, αφού οδηγούσε σε ένα φαινόμενο “ανοχής”, δηλαδή στη μη εμφάνιση αλλεργίας. Ο αριθμός των τσιμπημάτων πέραν του οποίου θεωρούμε ότι υπάρχει προστασία από την αλλεργία κυμαίνεται στη βιβλιογραφία από 50 έως 200 τσιμπήματα το έτος.

Την πεποίθησή μας αυτή ήρθε εν μέρει να ανατρέψει μια επιστολή που δημοσιεύθηκε στο έγκριτο περιοδικό αλλεργιολογίας Annals of Allergy, Asthma and Immunology.
 Οι Ιταλοί γιατροί-συντάκτες της επιστολής εντυπωσιάστηκαν από το γεγονός ότι τρία επεισόδια αλλεργικής αντίδρασης συνέβησαν σε τρεις (επί σειρά ετών) επαγγελματίες μελισσοκόμους (δύο άνδρες και μια γυναίκα) που δέχονταν εκατοντάδες τσιμπήματα μελισσών το έτος χωρίς καμία απολύτως αλλεργική αντίδραση μέχρι τότε. Από το ιστορικό των τριών μελισσοκόμων δεν υπήρχαν παράγοντες κινδύνου για αυξημένη πιθανότητα αλλεργικής αντίδρασης (για παράδειγμα ένας τέτοιος παράγοντας κινδύνου είναι η λήψη καρδιολογικών φαρμάκων). Τα πράγματα περιεπλάκησαν ακόμη περισσότερο όταν οι τρεις μελισσοκόμοι ανέφεραν ότι μετά την αλλεργική αντίδραση ξαναεκτέθηκαν σε τσιμπήματα μέλισσας και δεν αντέδρασαν. Επιπλεόν, ο έλεγχος με δερματικά test για αλλεργία στο δηλητήριο μέλισσας ήταν θετικός. Δηλαδή, οι τρεις μελισσοκόμοι είχαν πράγματι στο αίμα τους ειδικά αντισώματα αλλεργίας εναντίον του δηλητηρίου μέλισσας, τα οποία προκάλεσαν αλλεργική αντίδραση μόνο μία συγκεκριμένη φορά, ενώ δεν ήταν λειτουργικά (δηλαδή δεν προκάλεσαν αλλεργία) σε επόμενα τσιμπήματα.
Έτσι, οι γιατροί άρχισαν να κάνουν λεπτομερείς ερωτήσεις για να βρουν τι το διαφορετικό είχαν κάνει οι τρεις μελισσοκόμοι τη μέρα της αντίδρασης, που δεν το έκαναν σε επόμενα τσιμπήματα. Η απάντηση ήταν κοινή και για τους τρεις: 
Πριν ξεκινήσουν τη μελισσοκομική δραστηριότητα είχαν λάβει ασπιρίνη ή κετοπροφένη (ένα φάρμακο που ανήκει στην ίδια ευρύτερη οικογένεια με την ασπιρίνη, τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα) τη μέρα που εμφανίστηκε η αντίδραση. Έκτοτε, και οι τρεις ασθενείς είχαν ξαναπάρει ασπιρίνη ή κετοπροφένη χωρίς πρόβλημα (και χωρίς να τσιμπηθούν από μέλισσα την ίδια μέρα). Δηλαδή, ο συνδυασμός λήψης ασπιρίνης και τσιμπήματος από μέλισσα έγινε μόνο τη μέρα της αντίδρασης.
Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε από παρατηρήσεις ότι η λήψη ασπιρίνης μπορεί να “βοηθήσει” στην εκδήλωση μια αλλεργικής αντίδρασης σε κάποια τροφή. Μπορεί δηλαδή να λειτουργήσει ως “συμπαράγοντας” μαζί με τα αντισώματα της αλλεργίας για να εκδηλωθούν τα συμπτώματα της αλλεργίας. Στην περίπτωση αυτή η κατανάλωση της ασπιρίνης μόνης της ή της τροφής μόνης της δεν προκαλεί αλλεργία. Ωστόσο για πρώτη φορά η ίδια συνεργική δράση με την ασπιρίνη στην εμφάνιση αλλεργίας αναφέρεται για το δηλητήριο μέλισσας. Το γιατί συμβαίνει αυτό δεν είναι απολύτως ξεκάθαρο και ο μηχανισμός της συνέργειας πρέπει να διερευνηθεί. Μάλιστα, είναι πιθανό η λήψη ασπιρίνης από κάποιον μη αλλεργικό στη μέλισσα, σε συνδυασμό με κάποιο τσίμπημα από μέλισσα την ίδια μερα, να προκαλέσει και ευαισθητοποίηση, δηλαδή την δημιουργία για πρώτη φορά αντισωμάτων κατά της μέλισσας στο σώμα, και σε επόμενο τσίμπημα να εκδηλωθεί αλλεργία ακόμη και χωρίς λήψη ασπιρίνης. Είναι περίεργοι οι “δρόμοι” της φύσης και της αλλεργίας…
Να λοιπόν μια “κερκόπορτα” μέσα από την οποία η αλλεργία στη μέλισσα μπορεί να κάνει την εμφάνισή της, σε κάποιον που ποτέ δεν θα εμφανιζόταν κανονικά: έναν επαγγελματία μελισσοκόμο που δέχεται εκατοντάδες τσιμπήματα το έτος και θεωρητικά είναι προστατευμένος από την αλλεργία.

Η πρακτική, λοιπόν, συμβουλή για τους φίλους μελισσοκόμους επαγγελματίες και μη είναι: 

Αποφύγετε τη λήψη ασπιρίνης ή άλλου μη στεροειδούς αντιφλεγμονώδους φαρμάκου και την άσκηση μελισσοκομίας την ίδια μέρα. Αν εμφανίσετε οποιαδήποτε αντίδραση μετά από τσίμπημα μέλισσας (πέραν της συνήθους τοπικής αντίδρασης με κοκκινίλα και πρήξιμο στο σημείο του τσιμπήματος) καλό είναι να λάβετε τη συμβουλή ειδικού ιατρού, γιατί όπως είπαμε και πιο πάνω οι “δρόμοι” της αλλεργίας είναι περίεργοι και μπορεί κανείς να βρεθεί σε επικίνδυνα μονοπάτια…
Πηγή