Από τη στιγμή που θα επιβεβαιωθεί η αλλεργία στα υμενόπτερα, το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι να προφυλαχθεί ο ασθενής από ενδεχόμενο νέο τσίμπημα. Αυτό λέγεται πρωτογενής πρόληψη και αποτελεί τη βάση της αντιμετώπισης. Θα πρέπει λοιπόν, να αποφεύγονται δραστηριότητες οι οποίες αυξάνουν τον κίνδυνο πιθανής έκθεσης σε μέλισσες ή σφήκες.
Επομένως, η κατανάλωση ποτών και φαγητών (π.χ. πικ-νικ) στο ύπαιθρο, το περπάτημα με γυμνά πόδια, κηπουρικές εργασίες (ιδιαίτερα η κοπή λουλουδιών και το κλάδεμα φρακτών με θάμνους) και η συλλογή φρούτων θα πρέπει να αποφεύγονται. Υπαίθριες δραστηριότητες (κυρίως με πολύχρωμα, φανταχτερά ρούχα) αυξάνουν τον κίνδυνο ιδιαίτερα αν συνοδεύονται από ανοικτό στόμα (π.χ. τρέξιμο) όπως και η γειτνύαση με μελίσσια (ιδιαίτερα την εποχή της αποκομιδής του μελιού). Θα πρέπει επίσης να αποφεύγεται η χρήση έντονων αρωμάτων, ιδιαίτερα απογευματινές ώρες, που τα έντομα είναι πιο επιθετικά. Τέλος, ο έλεγχος για ύπαρξη και η απομάκρυνση των φωλιών που συνήθως βρίσκονται σε στέγες, σοφίτες και άλλες φυσικές ή τεχνητές εσοχές είναι ιδιαίτερα σημαντικός.
Τα υμενόπτερα τσιμπάνε μόνο όταν βρίσκονται σε άμυνα και επομένως θα πρέπει να αποφεύγεται η ενόχλησή τους.
Σε περίπτωση τσιμπήματος από μέλισσα, το κεντρί το οποίο παραμένει στο σημείο νυγμού, θα πρέπει να αφαιρείται άμεσα καθώς όσο αυτό παραμένει μέσα στο δέρμα τόσο περισσότερο δηλητήριο εισέρχεται στον οργανισμό και τόσο μεγαλύτερη αντίδραση μπορεί να συμβεί. Η αφαίρεση θα πρέπει να γίνει από κάτω προς τα επάνω, μια και πολύ συχνά μαζί με το κεντρί, παραμένει και ο σάκκος του δηλητηρίου, οπότε η απρόσεκτη αφαίρεση μπορεί να προκαλέσει είσοδο μεγαλύτερης ποσότητας δηλητηρίου.
Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται σε ενήλικες ασθενείς με καρδιολογικά προβλήματα ή υπέρταση που λαμβάνουν φάρμακα που ανήκουν στην ομάδα των β-αποκλειστών. Θα πρέπει να ενημερώσουν τον καρδιολόγο τους ώστε σε συνεργασία με τον αλλεργιολόγο να αλλάξουν την αγωγή καθώς η χρήση αυτών των σκευασμάτων μπορεί να προκαλέσει σημαντικά σοβαρότερη αντίδραση.
Πηγή
Δημοσίευση σχολίου