Η μελισσοκομία είναι ο κλάδος που έχει τραβήξει το ενδιαφέρον πολλών νέων. Όμως ο δρόμος για την επιτυχία είναι και δύσκολος και επίπονος καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους για τον παραγωγό, ώστε να εξασφαλίσει ένα ικανοποιητικό εισόδημα.
Έχουμε μπει στην περίοδο όπου οι μελισσοκόμοι αρχίζουν όλες εκείνες τις διαδικασίες για την παραγωγή. Η «Παραγωγή» παρουσιάζει όλες εκείνες τις απαραίτητες εργασίες μήνα - μήνα, ώστε να υπάρχουν θετικά αποτελέσματα και βεβαίως ένα καλό εισόδημα.
ΜΑΪΟΣ
O πλέον κρίσιμος μήνας για τους μελισσοκόμους θεωρείται ο Μάιος, όπου συμβαίνει το φαινόμενο της σμηνουργίας (τα μελίσσια εγκαταλείπουν την κυψέλη) και όχι μόνο. Για τον μελισσοκόμο η περίοδος αυτή είναι από τις πιο σημαντικές, αφού θα πρέπει να είναι σε επιφυλακή, δηλαδή πρέπει να επισκέπτεται τα μελίσσια τακτικά και κυρίως τις μεσημεριανές ώρες, για να εντοπίσει ανάλογα φαινόμενα.
Εκτός από το «κυνήγι των μελισσών», ο Μάιος είναι καθοριστικός για την παραγωγή βασιλικού πολτού, καθώς οι εργασίες παραγωγής συνεχίζονται με καλύτερα αποτελέσματα λόγω αύξησης της θερμοκρασίας.
Αυτή την περίοδο έχουμε δύο ουσιαστικές ανθοφορίες: του έλατου και του πρώιμου θυμαριού.
Για να «πιάσει καλή θέση» ο μελισσοκόμος, θα πρέπει να κάνει την ερευνά του έγκαιρα και να τοποθετήσει εκεί κυψέλες, προκειμένου να δεσμεύσει το χώρο. Η καλύτερη λύση, αφού εντοπιστεί ο χώρος, είναι με την έναρξη της ανθοφορίας να τοποθετήσει στο χώρο που επέλεξε «δυνατές μέλισσες» και, φυσικά, η περιοχή να έχει άφθονο νερό.
Η ανθοφορία του θυμαριού δεν είναι εύκολη, ειδικά για τους μελισσοκόμους των νησιών, που δεν έχουν και πολλές λύσεις. Το θυμάρι απαιτεί δυνατές μέλισσες αλλά και εμπειρία απο την πλευρά των παραγωγών στην τοποθέτηση των διαφραγμάτων.
ΙΟΥΝΙΟΣ
Τον μήνα αυτό πολλοί μελισσοκόμοι ήδη έχουν μεταφέρει τα μελίσσια τους στα έλατα και το πρώιμο θυμάρι, ενώ άλλοι ετοιμάζονται για το όψιμο. Ο παραγωγός θα πρέπει να γνωρίζει ότι σε περίπτωση ανόδου της θερμοκρασίας μειώνεται η συλλογή σε γύρη και νέκταρ. Εάν διαπιστώσει κάτι τέτοιο, θα πρέπει να μεταφέρει τις κυψέλες σε άλλο μέρος.
ΙΟΥΛΙΟΣ
Αφού ο παραγωγός τρυγήσει τα μελίσσια που έχει σε περιοχές με έλατα, πρέπει να τα μεταφέρει σε άλλες περιοχές –πεδινές κατά κύριο λόγο–, στις οποίες υπάρχει άφθονη γύρη και καλλιέργειες φασολιών, καλαποκιού κ.λπ. Στη συνέχεια, θα πρέπει να εκμεταλλευτεί ανθοφορίες όπως του βαμβακιού και του τριφυλλιού.
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ
Ο Αύγουστος είναι ένας από τους δύσκολους μήνες, καθώς οι υψηλές θερμοκρασίες και τα μελτέμια στεγνώνουν την γύρη. Αντίθετα, για τα μελίσσια του κάμπου υπάρχει η δυνατότητα αυτά να συλλέξουν μέλι από τα βαμβάκια.
Για τον λόγο αυτό, όσοι δεν μπορούν να τα μεταφέρουν, καλό είναι να τα στηρίξουν με γυρεόπιτες και ζυμάρι. Η περίοδος αυτή είναι δύσκολη και γιατί αυξάνονται οι εχθροί, όπως οι σφήκες, για την αντιμετώπιση των οποίων τοποθετούμε δολώματα.
Ο Αύγουστος είναι ο μήνας που είναι σημαντική η ανθοφορία του πεύκου.
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ
Είναι ο μήνας του πεύκου. Το πευκόμελο στην Ελλάδα αντιστοιχεί σχεδόν στο 65% της συνολικής παραγωγής. Αφού γίνει ο πρώτος τρύγος, ο μελισσοκόμος θα πρέπει να «σφίξει» τα μελίσσια, να κατεβάσει δηλαδή ορόφους για να πάρει περισσότερη παραγωγή.
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ
Ο μελισσοκόκος θα πρέπει να διαχειριστεί σωστά τα μελίσσια για να έχει παραγωγή και τον επόμενο χρόνο. Κύριο μέλημα πρέπει να είναι η παραγωγή φθινοπωρινού γόνου. Καλό είναι, εάν υπάρχει δυνατότητα, να μεταφερθούν στα ρείκια ή στις κουμαριές. Σε διαφορετική περίπτωση, θα πρέπει να δώσει γύρη είτε με πλαίσια που έχει φυλαγμένα στα ψυγεία είτε με διασπορά σε κενά. Μετά τον τελευταίο τρύγο τα μελίσσια θα πρέπει να μεταφερθούν στη βάση τους, το μόνιμο μελισσοκομείο, όπου θα γίνει επιθεώρηση των μελισσομηνών, συνένωση των αδύναμων και άλλες εργασίες ενόψει του χειμώνα.
ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ
Ο Νοέμβριος για τους παραγωγούς των περιοχών όπου πέφτουν οι θερμοκρασίες (Βόρεια Ελλάδα) είναι ο μήνας όπου πρέπει να αυξήσουν τις φροντίδες τους και να αντιμετωπίσουν προβλήματα όπως της βαρρόας, με εγκεκριμένα φάρμακα ή βιολογικά σκευάσματα.
Σημαντική είναι και η διαχείριση των κηρυθρών. Οι παλιές και οι κακοφτιαγμένες δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται.
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ
Είναι ο μήνας κατά τον οποίο ο μελισσοκόμος περνάει τον περισσότερο χρόνο του στις αποθήκες, όπου ασχολείται με το λιώσιμο των παλιών κηρυθρών. Ο χρόνος ζωής τους δεν πρέπει να ξεπερνά τα τρία χρόνια. Για να υπολογίζει τον ακριβή χρόνο τους θα πρέπει τις σημαδεύει με διαφορετικά χρώματα.
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ
Είναι ο μήνας της χαλάρωσης. Στη συνέχεια θα πρέπει να ασχοληθεί με την προμήθεια νέου υλικού και την προετοιμασία των νέων κυψελών, τις οποίες πρέπει να περάσει με λινέλαιο, βελατούρα και λαδομπογιά. Αλλά και τα παλιά υλικά χρειάζονται φροντίδες, όπως τρίψιμο, αφαίρεση χρωμάτων, απολύμανση, στοκάρισμα και βάψιμο. Επίσης, ο παραγωγός θα πρέπει να προετοιμάσει και τα ζυμάρια.
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ
Ο μελισσοκόμος τον μήνα αυτό πρέπει να είναι σε εγρήγορση. Πρέπει να φροντίσει για την επάρκεια τροφής αλλά και για την αντιμετώπιση ασθενειών, όπως νοζεμίαση και ασκοσφαίρωση.
ΜΑΡΤΙΟΣ
Οι επιθεωρήσεις είναι επιτακτικές, ώστε να εντοπιστούν μειώσεις πληθυσμών, ανεπαρκή γέννα της μάνας, αρενοτόκα μελίσσια. Προσοχή χρειάζονται οι συνενώσεις.
ΑΠΡΙΛΙΟΣ
Ο Απρίλιος είναι από τους πιο κοπιαστικούς μήνες. Το κτίσιμο των νέων μελισσών είναι σημαντικό. Σε περίπτωση που κάποιο μελίσσι μένει πίσω, θα πρέπει να αντικαταστήσει τις βασίλισσες. Αυτή είναι η περίοδος όπου θα πρέπει να αρχίσει η διαδικασία παραγωγής βασιλικού πολτού και η συλλογή της γύρης. Είναι δε και η περίοδος της ανθοφορίας της πορτοκαλιάς.
Σήμερα η Ελλάδα παράγει ετησίως, ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες, από 15.000 έως 17.000 τόνους μέλι. Ο αριθμός των επαγγελματιών μελισσοκόμων ξεπερνά τις 16.000, ενώ περίπου σε 4.000 ανέρχεται ο αριθμός των μη επαγγελματιών που διατηρούν λίγες κυψέλες. Συνολικά, οι κυψέλες που υπάρχουν στη χώρα μας φτάνουν το 1,5 εκατομμύριο, αριθμός που μας κατατάσσει στη δεύτερη θέση στην Ευρώπη, μετά την Ισπανία.
Το μέλι, ωστόσο, δεν είναι ένα προϊόν μόνο με σημαντικά οικονομικά αποτελέσματα, αλλά συνδέεται άμεσα και με τη διατροφή μας, αφού οι Έλληνες έρχονται πρώτοι στην κατανάλωσή του, που ανέρχεται σε 1.620 γρμ. ανά άτομο.
Περιοχές
Στη χώρα μας, περιοχές που θεωρούνται ιδανικές για την ανάπτυξη της μελισσοκομίας είναι:
Η Εύβοια, όπου υπάρχουν ρείκι, καστανιά, πεύκο και έλατο.
Η Χαλκιδική, όπου κυριαρχεί το ρείκι και το πεύκο.
Το Καρπενήσι με έλατο και καστανιές.
Το Άργος με τα εσπεριδοειδή.
Η Βυτίνα με το έλατο.
Οι Κυκλάδες με το θυμάρι.
Η Θεσσαλία με τις βαμβακοκαλλιέργειες.
Τα πρώτα βήματα
Αν δεν υπάρχει οικογενειακή παράδοση, όποιος θέλει να ασχοληθεί με τη μελισσοκομία θα πρέπει να γνωρίζει ότι για να αρχίσει να παράγει θα πρέπει να περιμένει τουλάχιστον 2 χρόνια, ώστε να μάθει τα βασικά.
Θα πρέπει να παρακολουθήσει σεμινάρια και στη συνέχεια να μάθει αρχίζοντας με 4-5 κυψέλες. Παράλληλα, θα πρέπει να ακολουθεί επαγγελματίες μελισσοκόμους σε όλα τα στάδια παραγωγής και στη συνέχεια να προχωρήσει σε αύξηση του αριθμού των κυψελών.
Πάντως, θα πρέπει να γνωρίζει ότι η μελισσοκομία δεν είναι από τις φθηνές και εύκολες ασχολίες.
Εάν κάποιος τώρα αποφασίσει να ασχοληθεί με τα μελίσσια, θα πρέπει να εξετάσει κατά πόσο μπορεί να καλύψει τις παρακάτω δαπάνες:
- Αγορά μελισσιού: 80 ευρώ το ένα
- Κυψέλη: 40 ευρώ η μία
- Εργαλεία κυψέλης (ξέστρα): 7 ευρώ
- Μελισσοκομική μάσκα: 20 ευρώ
- Ολόσωμη φόρμα: 20 ευρώ
- Γάντια: 10 ευρώ
- Βούρτσα μελισσοκόμου: 3 ευρώ
- Καροτσάκι μεταφοράς κυψελών: 100 ευρώ
- Καπνιστίρι δερμάτινο φορητό: 20 ευρώ.
Οι παραπάνω τιμές είναι ενδεικτικές και αφορούν αγορές προϊόντων που παράγονται με διάφορα υλικά και κοστίζουν ακριβότερα. Το βέβαιο είναι ότι, για να ξεκινήσει κάποιος, χρειάζεται να ξοδέψει περισσότερα από 20.000 ευρώ.
http://www.paragogi.net/
Δημοσίευση σχολίου