ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΕΚΤΡΕΦΟΥΝ ΕΝΑ ΝΕΟ ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΜΕΛΙΣΣΑΣ ΠΡΟΟΡΙΖΟΜΕΝΟ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙ ΣΤΗΝ ΒΑΡΡΟΑ!!!

 

Το άκαρι βαρρόα είναι η μεγαλύτερη απειλή για τις μέλισσες. Ειναι τυφλό παράσιτο με οκτώ πόδια, λίγο μεγαλύτερο από το κεφάλι της καρφίτσας -αλλά αν αφεθεί ανεξέλεγκτο,  μπορεί να σκοτώσει αρκετές μέλισσες για να καταδικάσει μια ολόκληρη αποικία.

Πρόσφατα όμως οι ερευνητές ανάφεραν ότι εκτρέφουν ένα στέλεχος μέλισσας προοριζόμενο να αντισταθεί στην βαρρόα, να επιβιώνει πολύ καλύτερα από τις τυπικές εμπορικές αποικίες, ακόμη και σε συνθήκες  μεταναστευτικής μελισσοκομίας για βιομηχανικής κλίμακας επικονίαση.

«Είναι πραγματικά ενθαρρυντικό και ελπίζω οι μελισσοκόμοι να δώσουν προσοχή», λέει η Marla Spivak, εκτροφέας των συγκεκριμενων μελισσιών στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα!

Επικονίαση και παραγωγή

Οι αποικίες μελισσών στις Ηνωμένες Πολιτείες παράγουν περίπου 68 εκατομμύρια κιλά μέλι κάθε χρόνο. Εξίσου σημαντικός είναι ο ρόλος τους στην επικονίαση καλλιεργειών όπως τα blueberries, τα μήλα και τα αμύγδαλα, τα οποία αποφέρουν έσοδα άνω των 400 εκατομμυρίων δολαρίων ετησίως. 

Ωστόσο, οι μελισσοκομικές επιχειρήσεις -μεγάλες και μικρές- αντιμετωπίζουν τεράστιες απώλειες από φυτοφάρμακα, ανεπαρκή διατροφή, παράσιτα και παθογόνους παράγοντες. Κατά μέσο όρο, περίπου το 29% όλων των αποικιών είναι πολύ αδύναμες για να επιβιώσουν τον επόμενο χρόνο, επειδή χάνουν τόσες πολλές εργάτριες μέλισσες. 

 Από όλα αυτά, το άκαρι βαρρόα είναι η κύρια ανησυχία των μελισσοκόμων, λέει η Elina Niño, εντομολόγος που ειδικεύεται στις μέλισσες στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, στο Davis. 

Τα ακάρεα αποδυναμώνουν τις μέλισσες καθως τρέφονται από το λιπόσωμα τους, όργανο ζωτικής σημασίας για το μεταβολισμό και το ανοσοποιητικό σύστημα.

Επιπλέον, τα ακάρεα μεταδίδουν θανατηφόρους ιούς μεταξύ των μελισσών και μεταξύ των κυψελών. «Είναι ένα μεγάλο πρόβλημα παγκοσμίως και μπορεί να προκαλέσει τεράστιες απώλειες», λέει η Niño.

Για να κρατήσουν τα ακάρεα υπό έλεγχο, οι περισσότεροι μελισσοκόμοι βασίζονται σε χημικές ουσίες που ονομάζονται ακαρεοκτόνα. Αλλά τα ακάρεα έχουν αναπτύξει αντοχή σε πολλές από τις χημικές ουσίες.

Συμπεριφορά ευαισθησίας στο  βαρρόα

Μια πιο βιώσιμη προσέγγιση είναι η εκτροφή μελισσών ικανών να καταπολεμούν τα ακάρεα. 

Μερικές μέλισσες έχουν γενετική προδιάθεση να καθαρίζουν τον εαυτό τους και άλλες μέλισσες. σκοτώνουν τα ακάρεα κατά την καθαριότητα δαγκώνοντας τα πόδια τους.  

Μια άλλη συμπεριφορά, γνωστή ως υγιεινή ευαισθησία στη βαρρόα, εμποδίζει τα ακάρεα να αναπαραχθούν μέσα στην κυψέλη. Τα ακάρεα βαρρόα γεννούν τα αυγά τους μέσα στα κελιά γόνου όπου αναπτύσσονται οι προνύμφες των μελισσών. Οι μέλισσες με τα σωστά γονίδια θα ελέγξουν τα κελιά για ακάρεα βαρρόα και στη συνέχεια θα αφαιρέσουν τυχόν μολυσμένες προνύμφες από την κυψέλη.  

Διαβάστε σχετικά:  Συμπεριφορά αντίστασης στη βαρρόα εμφανίζεται για πρώτη φορά στις μέλισσες

Οι παραγωγικές εμπορικές μελισσες γενικά στερούνται αυτές τις συμπεριφορές. Και οι μέλισσες που εκτρέφονται με την συμπεριφορα της ευαισθησίας στη βαρρόα δεν έγιναν δημοφιλείς στους μελισσοκόμους επειδή ειναι μη παραγωγικές κι έχουν λιγότερες εργάτριες.

Το νέο στελέχος

Έτσι, τα τελευταία 14 χρόνια, ερευνητές του Υπουργείου Γεωργίας των ΗΠΑ (USDA) στο Baton Rouge της Λουιζιάνα, εργάζονται για να δημιουργήσουν το στέλεχος των μελισσών "Pol-line", που ονομάστηκε λόγω της χρήσης της μελισσας στην επικονίαση καλλιεργειών.

Οι εκτροφείς μελισσιών συγκέντρωσαν βασίλισσες και αναπαραγωγικά αρσενικά από διάφορα στελέχη μελισσών για να δημιουργήσουν μια σειρά με πολλά ευεργετικά χαρακτηριστικά: Οι ήπιες μέλισσες της σειράς Pol δινουν μεγάλες αποικίες και κάνουν πολύ μέλι. Επιπλέον, έχουν υψηλά επίπεδα υγιεινής ευαίσθητης στη βαρρόα. 

Μεταναστευτική Μελισσοκομία

Το USDA ήθελε να δει πώς αποδίδουν αυτές οι μέλισσες κάτω από τις αγχωτικές συνθήκες της μεταναστευτικής μελισσοκομίας.

 Σε αυτές τις επιχειρήσεις, οι αποικίες μελισσών μεταφέρονται με φορτηγά σε όλη τη χώρα, από το ένα χωράφι στο άλλο καθώς αλλάζουν οι εποχές, για να μεγιστοποιήσουν τα έσοδα επικονιάζοντας διάφορες καλλιέργειες. 

Η συχνή μεταφορά είναι δύσκολη για τις μέλισσες και εκτίθενται σε περισσότερες ασθένειες και ακάρεα όταν στοιβάζονται μαζί σε αποθηκευτικούς χώρους ή αγροκτήματα. 

«Είναι ίσως το πιο απαιτητικό σύστημα στο οποίο μπορείτε να τοποθετήσετε μια αποικία μελισσών», λέει ο Thomas O'Shea-Wheller, ένας εξελικτικός βιολόγος τώρα στο Πανεπιστήμιο του Έξετερ. 

Διαβάστε επίοσης: Έρευνα : Η βαρρόα δεν τρέφεται με αιμόλεμφο αλλά...  

Ξεκινώντας το 2017, αυτός και οι συνάδελφοί του ξεκίνησαν ένα πείραμα μεγάλης κλίμακας με 173 αποικίες μελισσών Pol-line και τις συνέκριναν με 193 αποικίες τυπικών εμπορικών μελισσών. 

 Οι αποικίες ξεκίνησαν το πείραμα στο Μισισιπή με μια εμπορική μελισσοκομική επιχείρηση. Μια ομάδα μελισσών - οι μισές από αυτές Pol-line - μεταφέρθηκαν με φορτηγά στη Νότια Ντακότα την άνοιξη για να επικονιάσουν τη μηδική και άλλες καλλιέργειες και να παράγουν μέλι. 

Το φθινόπωρο, οι μέλισσες μεταφέρθηκαν στην Καλιφόρνια για να ξεχειμωνιάσουν και στη συνέχεια να γονιμοποιήσουν τους φυτείες αμυγδάλων την άνοιξη, πριν επιστρέψουν στο Μισισιπή.

Οι αποικίες Pol-line είχαν 30% περισσότερες πιθανότητες να επιβιώσουν από αυτόν τον εξαντλητικό φόρτο εργασίας από τις εμπορικές μέλισσες. 

Η καταμέτρηση των ακάρεων στις αποικίες τους αποκάλυψε  η αιτία ήταν στην ιδιότητα να κρατούν τα παράσιτα υπό έλεγχο. 

Μετά από δύο θεραπείες ακαρεοκτόνων, οι μισές εμπορικές αποικίες μελισσών επέζησαν της σεζόν, σε σύγκριση με το 65% της σειράς Pol-line, αναφέρει η ομάδα σήμερα στο Scientific Reports. 

Τα μεγέθη των αποικιών και η παραγωγή μελιού ήταν περίπου τα ίδια και στις δύο ομάδες, υποδηλώνοντας ότι μπορούν να έχουν καλή απόδοση ως επικονιαστές. 

Οι ερευνητές αντιμετώπισαν επίσης ορισμένες αποικίες με μία μόνο δόση ακαρεοκτόνου, για να δουν εάν οι μέλισσες της γραμμής Pol-line θα μπορούσαν να επιβιώσουν με λιγότερη βοήθεια από τις χημικές ουσίες. Το αποτέλεσμα ήταν δραματικό, λέει ο O'Shea-Wheller.

 Οι εμπορικές αποικίες μελισσών κατέρρευσαν, με μόνο το 9% να επιβιώνει τον χειμώνα. Αντίθετα, οι αποικίες Pol-line κατάφεραν ένα ποσοστό επιβίωσης 56%. 

Αυτό δείχνει ότι οι μελισσοκόμοι που θέλουν να μειώσουν τη χρήση χημικών - και είναι πρόθυμοι να δεχτούν μεγαλύτερες απώλειες - θα επωφεληθούν σημαντικά από τη χρήση ανθεκτικών στα ακάρεα μελισσών, λέει ο O'Shea-Wheller.

«Είναι συναρπαστικό γιατί αυτές οι μέλισσες επιδεικνύουν μια αξιοσημείωτη ικανότητα να αντιστέκονται στην προσβολή, σε σημείο που μπορούν να επιβιώσουν χωρίς θεραπεία».

Η έκπληξη με τους Ιούς

 Η μελέτη περιείχε επίσης μια άλλη έκπληξη. Η ομάδα ανέλυσε τα επίπεδα τεσσάρων βασικών ιών που μεταδίδονται από ακάρεα, συμπεριλαμβανομένου του ιού των παραμορφωμένων φτερών. 

Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα επίπεδα του ιού δεν επηρέασαν σημαντικά τις πιθανότητες επιβίωσης της αποικίας είτε για τις κανονικές είτε για τις μέλισσες Pol-line. 

Αυτό το απροσδόκητο αποτέλεσμα υποδηλώνει ότι το άκαρι είναι πιο επιβλαβές από τους ιούς που μεταφέρει, λέει ο ειδικός των μελισσών του Πανεπιστημίου της Τζόρτζια, Keith Delaplane. «Αυτό είναι σημαντικό να το γνωρίζουμε καθως όλοι έχουμε προσηλωθεί στους ιούς εδώ και πολύ καιρό τώρα». 

Τα καλά νέα, προσθέτει, είναι ότι αν και δεν υπάρχουν θεραπείες για τους ιούς των μελισσών, οι μελισσοκόμοι έχουν αρκετούς αποδεδειγμένους τρόπους για να καταπολεμήσουν το άκαρι της βαρρόα.

Στην Χαβάη

Οι μέλισσες Pol-line χρειάζονται περισσότερη μελέτη προτού να είναι έτοιμες να βγουν στην αγορά, λένε οι ερευνητές. Επί του παρόντος αναλύουν τα αποτελέσματα ενός δεύτερου έτους πειραμάτων. 

Εν τω μεταξύ, το USDA συνεργάζεται με μια εταιρεία στη Χαβάη για την εμπορευματοποίηση και τη διανομή μιας σχετικής έκδοσης της Pol-line, που ονομάζεται Hilo Bees.

 Εάν οι ανθεκτικές στα ακάρεα μέλισσες γίνουν πιο δημοφιλείς, οι μελισσοκόμοι θα επωφεληθούν από ένα είδος ανοσίας στην αγέλη, λέει ο Spivak. 

Τα συνολικά επίπεδα των ακάρεων θα μειωθούν και η εξάπλωσή τους μεταξύ των κυψελών θα μειωθεί. 

Η επιτυχία των μελισσών Pol-line, λέει, είναι μια ευπρόσδεκτη απόδειξη της ιδέας για αποικίες ανθεκτικές στα ακάρεα υψηλής απόδοσης. Στην καταπολέμηση του ακάρεου βαρρόα, «Αυτό είναι ένα πόδι».

 Πηγη: science.org