Το προφίλ του πολυπόθητου δασκάλου

Είναι αληθές ότι χωρίς την υγεία δεν μπορείς να κάνεις τίποτα, και πολλές φορές θυμάμαι αυτό που λέμε ότι όταν κάνεις σχέδια ο Θεός γελάει. Όμως, σαν μελισσοκόμοι πάντα πρέπει να έχουμε ένα σχέδιο κατά νου, το λεγόμενο PLAN BEE, όπως μου αρέσει να λέω,  και ένα εναλλακτικό σχέδιο σε περίπτωση που το πρώτο αποτύχει.  Κάθε χειμώνα καταστρώνουμε σχέδια για τα μελισσοκομικά μας πλάνα και ευελπιστούμε ο καιρός που αρμενίζει τα πανιά μας να μας πάει πρίμα και να τα επιτύχουμε. Όμως δεν είναι όλα στο χέρι μας, όσο μπορούμε να το καθορίσουμε αυτό , όπως πολλές φορές έχουμε αναλύσει από τα προηγούμενα άρθρα μας. Το σημερινό άρθρο θα ανταποκρίνεται στην σκέψη και τα θέλω του νέου μελισσοκόμου και το τι ζητάει αυτός από τον δάσκαλό του. Αφορά λοιπόν το προφίλ του πολυπόθητου δάσκαλου.

Αν ακούσεις μελισσοκόμους θα σου αναφέρουν κάποια στιγμή από ποιον έμαθαν την μελισσοκομία. Μια δουλειά τόσο τεχνική και με γνώσεις που απαιτεί την ύπαρξη ενός ανθρώπου που βοηθά τους μαθητές του. “Αν πας σε στραβό δάσκαλο, στραβή μελισσοκομία θα μάθεις” , λένε οι μελισσοκόμοι που διεκδικούν μια θέση στο αλάθητο. Γιατί ποιος άλλωστε δεν κάνει λάθη, ή ποιος δεν έχει κάνει στην μέχρι τώρα μελισσοκομική του διαδρομή. 

Ο καθένας ήταν,είναι και θα είναι υπόλογος και υπεύθυνος για τις πράξεις του και τις ενέργειές του στο μελισσοκομείο του, όμως αν αυτός είναι δάσκαλος σε κάποιον νέο, αρχάριο μελισσοκόμο τότε φέρει διπλή ευθύνη. Είθισται να πιστεύεται ότι όταν αφηνόμαστε στα χέρια ενός δασκάλου ο οποίος θα είναι δίπλα μας για τουλάχιστον μία μελισσοκομική χρονιά, τότε έχουμε λύσει το πρώτο μας πρόβλημα που αφορά την γνώση στην πρακτική μελισσοκομία. Η γνώση της μελισσοκομίας των θεωρητικών αποκτάται με πολύ διάβασμα , όμως είναι μια προσωπική υπόθεση. Όποιος θα διαβάσει θα μάθει και όποιος εφαρμόσει τις γνώσεις του πρακτικά θα γνωρίσει την μελισσοκομία καλύτερα. Γιατί αυτό που διεκδικούμε όλοι οι μελισσοκόμοι είναι η πρακτική μελισσοκομία και η γνώση της, κάτι που δεν αποκτάται από τα βιβλία. Θέλει σπουδή,χρόνο και αφιέρωση η μελισσοκομία για να πετύχει. Και οι τυχεροί είναι λίγοι που έχουν έναν άνθρωπο από δίπλα τους να τους βοηθούν, να έρχονται και να επιθεωρούν τα μελίσσια τους και να τους δίνουν συμβουλές.

Τον τελευταίο καιρό γνώρισα ολοένα και περισσότερους αρχάριους μελισσοκόμους που ασχολούνται με την μελισσοκομία λίγους μήνες, δηλαδή αυτοί που βρίσκονται στο πρώτο έτος της μελισσοκομικής πορείας τους, αλλά και ανθρώπους που θέλουν και ονειρεύονται να ασχοληθούν με αυτήν. Όλοι, διαπίστωσα, ότι είχαν την επιμονή και τον στόχο τους να βρουν έναν άνθρωπο που θα βρίσκεται στο πλευρό τους όσο εκείνοι θα επιχειρούν μελισσοκομικά. Γιατί δεν είναι λίγο το να πάρεις τα πρώτα σου μελίσσια και να ξεκινήσεις χωρίς γνώση και βοήθεια την μελισσοκομία από το μηδέν. Προσωπικά, θαυμάζω τους αυτοδημιούργητους μελισσοκόμους που έχουν κατακτήσει οριστικά και αμετάκλητα την μελισσοκομική γνώση και μελισσοκομική πρακτική. Όμως και αυτοί αρχάριοι υπήρξαν, νέοι και ψάρακες και αναζητούσαν, οι περισσότεροι εξ αυτών, κάποια γνώση δεξιά και αριστερά ώσπου να καταλήξουν στην δικιά τους μέθοδο που τους ακολουθεί έκτοτε. Αυτό, φίλοι μου, θέλει χρόνο για να γίνει , χωνεύστε το! Βάζω και τον εαυτό μου σε αυτούς , αφού βρίσκομαι σε σημείο που έχω ξεφύγει από τον αρχάριο μελισσοκόμο, αλλά δεν έχω κατακτήσει ακόμα τον έμπειρο μελισσοκόμο όπως θα ήθελα. Μοιάζουμε λοιπόν όλοι να αδημονούμε για να μάθουμε , όμως, αφού η ενασχόληση με την μελισσοκομία είναι ένας κύκλος , θα πρέπει να μάθουμε να περιμένουμε. Όλα θα γίνουν στην ώρα τους. Προσωπικά λοιπόν θα ήθελα έναν έμπειρο μελισσοκόμο δίπλα μου , όταν τον χρειάζομαι , να μου δώσει τις πολύτιμες συμβουλές του και να μου δείξει τα κόλπα που έχει κατακτήσει με τον καιρό. Όμως αυτό δεν γίνεται να συμβεί γιατί δεν έχει τύχει να γνωρίσω κάποιον που είναι διατεθειμένος να κάνει κάτι τέτοιο. Αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι άτυχος, απλά δεν έτυχε. Όμως ότι έχω κατακτήσει μέχρι σήμερα, το έχω κατακτήσει μόνος μου και αυτό έχει βαρύνουσα σημασία για το μέλλον της μελισσοκομικής μου διαδρομής. Επομένως μη σπαταλάτε τον χρόνο σας ψάχνοντας να βρείτε έναν δάσκαλο που θα σας μάθει την μελισσοκομία από το Α ως το Ω, θεωρητικά και πρακτικά, κάτι θα πρέπει να κάνετε και εσείς.” Συν Αθηνά και χείρα κίνει”.

Όμως ποιος είναι αυτός ο δάσκαλος που θα μας βρει και θα τον έχουμε δίπλα μας σε ότι και αν χρειαστούμε; Μα φυσικά κάποιος μελισσάνθρωπος που αποφάσισε να μην κλειδώσει την γνώση του στα ντουλάπια της λήθης και επιθυμεί να διαδώσει την τέχνη του και στους νεότερους. Ο νέος μελισσοκόμος είναι η παρακαταθήκη του μέλλοντος για την μελισσοκομία στην χώρα μας και υπάρχουν άνθρωποι που μοιράζονται ανιδιοτελώς αυτή την γνώση χωρίς ουδεμία σκέψη για προσωπικό κέρδος ή επαγγελματική αναγνώριση. Ο πραγματικός δάσκαλος της μελισσοκομίας είναι ήδη καταξιωμένος στον χώρο του και διατηρεί χαμηλό προφίλ στο μελισσοκομικό γίγνεσθαι καθώς δεν έχει ανάγκη την καταξίωση. 

Επιθυμεί να διαδώσει την τέχνη του στους μαθητές του χωρίς κάποιο αντάλλαγμα. Αν αυτό μπορεί να γίνει στα πλαίσια κάποιας συνεργασίας θα είναι έργο θεάρεστο. Και αυτό γιατί τότε θα μπορεί ο δάσκαλος και ο μαθητής να έχουν όφελος αμφίπλευρα. Ο μεν να έχει έναν εύπλαστο βοηθό και ο δε να έχει έναν δάσκαλο στο πλευρό του.

Σε αυτό το σημείο θα αναφέρω ένα παράδειγμα που μπορεί να είναι πραγματικό. Ένας άνθρωπος με εκατό μελίσσια έχει γεμίσει το χρόνο του για την διατήρησή τους την εποχή που εκείνα απαιτούν την παρουσία του στο μελισσοκομία κατά 100%. Αυτό σημαίνει ότι ο χρόνος που αφιερώνει στα μελίσσια του είναι γεμάτος για να φέρει σε πέρας τις εργασίες του. Ίσως να είναι και υπερπλήρης, δηλαδή να μην προλαβαίνει, αν δεν έχει κάποια βοήθεια. Απ την άλλη αν υπάρχει κάποιος αρχάριος μελισσοκόμος μπορεί να βοηθήσει τον πρώτο έμπρακτα στις μελισσοκομικές εργασίες του και να μάθει τις μεθόδους του. Αν ο δεύτερος δηλαδή, νέος μελισσοκόμος γαρ, έχοντας παραδείγματος χάριν δέκα μελίσσια, θα μπορεί να δουλεύει στο μελισσοκομείο του πρώτου μαθαίνοντας την πολύτιμη μελισσοκομική πρακτική και διατηρώντας τα μελίσσια του παράλληλα. Θα μπορεί επιπρόσθετα να αναπτύξει τα μελίσσια του στο πλευρό του άλλου μελισσοκόμου και να πάνε μαζί σε κάποια ανθοφορία και να μοιραστεί με τον πρώτο την απόδοση στο 10%. Κατ’ αυτόν το τρόπο μαθαίνει ο δεύτερος, βοηθιέται ο πρώτος. Στην μελισσοκομία, δηλαδή, υπάρχει πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη συνεργασιών μεταξύ μελισσοκόμων.

Όλα αυτά προϋποθέτουν έναν δάσκαλο με ανοιχτό μυαλό. Απαιτείται ο δάσκαλος να μην βλέπει ανταγωνιστικά οποιονδήποτε νέο στο χώρο και να αφήσει την επαγγελματική του γνώση ελεύθερη. Τότε θα ανοιχτούν δρόμοι που πιθανόν να μη τους  είχε φανταστεί μέχρι τότε. Και αυτό γιατί όταν ο νέος μελισσοκόμος δυναμώσει, και δεν ξεχάσει τον δάσκαλό του, θα έχει δίπλα του έναν δεύτερο εαυτό. Αφού θα τον έχει μάθει την τέχνη του και ο μαθητής θα την εφαρμόζει πιστά, τότε να τύχει το οτιδήποτε θα έχει δίπλα του έναν συνεργάτη που θα φέρει και αυτός σε πέρας το έργο του. Είναι τόσο απλό όσο φαίνεται. Και σας τα γράφω γιατί έχουν περάσει από το μυαλό μου, πολλές φορές παρόμοιες σκέψεις τις βραδιές που βρέθηκα σε δύσκολες μελισσοκομικές καταστάσεις , διαπιστώνοντας ότι ήμουν μόνος μου.

 Το μελισσοκομικό διαδίκτυο είναι γεμάτο από χειρισμούς, μεθόδους και συμβουλές για την μελισσοκομική πρακτική. Κατά την γνώμη μου κάποιες δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα ή είναι πεπερασμένες. Όπως έχω ξαναπεί πρέπει να φιλτράρουμε αυτά που μας πασάρουν κυρίως στο διαδίκτυο και να έχουμε κατά νου πως ότι λάμπει δεν είναι χρυσός. Όμως όταν θέτουμε τον εαυτό μας υπό την αμφισβήτηση αυτών που διαβάζουμε μαθαίνουμε καθώς αυτό αποτελεί μια πολύ καλή άσκηση.Γι’ αυτόν το λόγο δεν έχω αναπτύξει και εγώ μεθόδους στον παρόντα ιστότοπο. Πάντα ήμουν  υπέρμαχος των βιβλίων των επιστημόνων που σου προσφέρουν την γνώση που θα πρέπει να έχεις για να γίνεις μελισσοκόμος. Από εκεί και έπειτα βρίσκεται το χάος. Τα τελευταία σας τα γράφω γιατί ήθελα να ξεκαθαρίσω την θέση μου. Αυτά προς το παρόν. Σας αφήνω με μια προσευχή των μελισσών που φαίνεται στην εικόνα.

Πηγή