Οι δύο μήνες του καλοκαιριού, Ιούλιος - Αύγουστος, είναι η κρισιμότερη περίοδος για τη μελισσοκομία της Ελλάδας. Η αλήθεια αυτή ισχύει για όλη τη χώρα, παρά το γεγονός ότι το ανάγλυφο του εδάφους και οι γεωγραφικές ιδιαιτερότητες (ορεινές περιοχές, πεδιάδες, δεκάδες νησιά κλπ.), δημιουργούν μικροκλίματα που επηρεάζουν διαφορετικά την εξέλιξη των μελισσοσμηνών.
Άνοιξη με βροχοπτώσεις και χαμηλές θερμοκρασίες τον Μάρτιο και Μάιο,
καλές καιρικές συνθήκες τον Απρίλιο και τον πρώτο μήνα του καλοκαιριού, τον Ιούνιο, διαμορφώνουν ένα σκηνικό στη μελισσοκομία μας με διαφορετικά πρόσωπα από περιοχή σε περιοχή, από την μεγάλη ικανοποίηση σε αρκετές περιοχές, έως την πλήρη απογοήτευση σε μεγάλα διαμερίσματα της χώρας μας.
Έτσι, ευνοημένοι ΟΤΑΝ βρέχει είναι οι μελισσοκόμοι της Ανατολικής Ελλάδας, όσοι βρίσκονται ανατολικά της οροσειράς της Πίνδου (της ραχοκοκαλιάς της Ελλάδας) και των νησιών του Αιγαίου.
Η περιοχή αυτή διακρίνεται για το ξηροθερμικό κλίμα της και οι βροχές της άνοιξης ευνοούν τις διάφορες ανοιξιάτικες ανθοφορίες για την ανάπτυξη των μελισσιών, αλλά και την πραγματοποίηση τρυγητών, όπως του ανοιξιάτικου πεύκου τον Απρίλιο – Μάιο. Παρομοίως περιοχές που βασίζονται εν μέρει σε πρώιμες καλοκαιρινές ανθοφορίες, όπως το παλιούρι, τα αγριοτρίφυλλα και η σμυρνιά, ευνοούνται επίσης και αρκετοί μελισσοκόμοι πραγματοποιούν τρυγητούς.
Επίσης το πρώιμο θυμάρι στα νησιά έχει καλή ανάπτυξη και απόδοση, ενώ και τα θυμάρια του Ιουλίου, ο κύριος όγκος του βασικού αυτού μελισσοκομικού φυτού, αν προετοιμασθεί από βροχές που προηγούνται θα πάει αρκετά καλά.
Αντίθετα η Δυτική Ελλάδα, περιοχές της Ηπείρου, Στερεάς Ελλάδας, Πελοποννήσου, που βρίσκονται δυτικά της οροσειράς της Πίνδου, δεν ευνοούνται από ανοιξιάτικες και πρώιμες καλοκαιρινές βροχές. Οι περιοχές αυτές που συγκεντρώνουν και τις περισσότερες βροχοπτώσεις, έχουν και τις χαμηλότερες θερμοκρασίες. Αποτέλεσμα τα μελισσοσμήνη δεν δουλεύουν ικανοποιητικά τον Ιούνιο, ενώ σοβαρό πλήγμα δέχονται οι μελιτοεκκρίσεις του έλατου στην Στερεά και Πελοπόννησο.
Από τα ανωτέρω συμπεραίνει κανείς ότι οι καλοκαιρινοί μήνες Ιούλιος - Αύγουστος, κρίνουν σε μεγάλο βαθμό την επιτυχία τόσο για τους μελισσοκόμους των ξηροθερμικών περιοχών, όσο και για τους μελισσοκόμους των υγρών δυτικών περιοχών που αναμένουν σ' αυτό το δίμηνο να αποζημιωθούν , να βγάλουν τα έξοδά τους και να πετύχουν ικανοποιητική παραγωγή.
ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ
Την περίοδο του καλοκαιριού αποφεύγουμε την χημειοθεραπεία, για λόγους προστασίας του μελιού από τα κατάλοιπα των χημικών σκευασμάτων.
Οι ασθένειες που θα μας απασχολήσουν είναι η Αμερικάνικη σηψηγονία και η Ασκοσφαίρωση - Κιμωλίαση.
Η αμερικάνικη σηψηγονία, που είναι ως γνωστόν δύσκολη και επίμονη αρρώστια του γόνου, όταν εμφανισθεί είναι προτιμότερο να αντιμετωπισθεί με καταστροφή των σμηνών (κάψιμο). Τακτικές, αλλά όχι συχνές και μακρόχρονες, επιθεωρήσεις των μελισσιών μας επιτρέπουν στο γρήγορο εντοπισμό των άρρωστων σμηνών, προτού γενικευθεί σ' όλο το μελισσοκομείο. Η ασκοσφαίρωση αντιμετωπίζεται με καλό αερισμό, καθαριότητα, "σφίξιμο" των μελισσιών (λίγα πλαίσια), προπαντός όμως με τον αποκλεισμό των βασιλισσών από προγράμματα επιλογής για αύξηση ή μελλοντικό πολλαπλασιασμό των μελισσιών μας.
Δημοσίευση σχολίου