Μέλισσες που μοιάζουν με μυρμήγκια μεταξύ των νέων ειδών της ερήμου που ταυτοποιήθηκαν

Αν και η μείωση των πληθυσμών των μελισσών έχει εντείνει την επίγνωση της σημασίας των εντόμων επικονιαστών για την παγκόσμια επάρκεια τροφής, πολλά είδη μελισσών παραμένουν ακόμη άγνωστα ή μη κατανοητά.

Ο εντομολόγος Zach Portman του Πανεπιστημίου της Γιούτα μελετά μια ποικιλία από μοναχικές μέλισσες της ερήμου που δεν είναι σημαντικοί επικονιαστές των γεωργικών καλλιεργειών, παίζουν όμως έναν σημαντικό ρόλο στα φυσικά οικοσυστήματα της Νοτιοδυτικής Αμερικής, συμπεριλαμβανομένων και των καυτών αμμόλοφων στην Κοιλάδα του Θανάτου στην Καλιφόρνια.

Μαζί με τον Terry Griswold του Αγροτικού Ερευνητικού Κέντρου των Ηνωμένων Πολιτειών και του John Neff του Μελιττολογικού Ινστιτούτου του Τέξας, ο Portman αναφέρει εννέα, προσφάτως ταυτοποιημένα είδη του γένους Perdita, στο περιοδικό Zootaxa. Τα απροσδόκητα ευρήματα περιλαμβάνουν τα περίεργα αρσενικά των δύο ειδών που μοιάζουν με μυρμήγκια, τα οποία είναι εντελώς διαφορετικά στην εμφάνιση από τα υπόλοιπα.

Θηλυκό μέλος του είδους Perdita titania.

«Είναι ασαφές γιατί τα αυτά τα αρσενικά έχουν τόσο μοναδική μορφή, αλλά αυτό θα μπορούσε να υποδείξει ότι περνάνε πολύ χρόνο στη φωλιά» αναφέρει ο Portman. «Θα μπορούσαμε να βρούμε περισσότερες πληροφορίες εάν μάθουμε για τη βιολογία του φωλιάσματος τους». Κάποιες από αυτές τις μέλισσες, οι οποίες βρίσκονται αποκλειστικά στη Βόρεια Αμερική, φέρουν τα επιστημονικά τους ονόματα από χαρακτήρες του Σαίξπηρ, όπως Perdita titania, από τη νεράιδα στο Όνειρο Θερινής Νυκτός. Ασύλληπτες και μικροσκοπικές όπως είναι, ο Portman εντοπίζει τις μέλισσες από τις σκιές τους στον εκτυφλωτικό μεσημεριανό ήλιο που τόσο αγαπούν.

«Το να δραστηριοποιούνται κατά το πιο ζεστό κομμάτι της ημέρας, ίσως είναι και ένας τρόπος να αποφύγουν τα αρπακτικά» αναφέρει ο υποψήφιος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Γιούτα. «Φαίνεται να είναι σημαντικοί επικονιαστές φυτών της ερήμου γνωστά ως Crinklemats». Τα Crinklemats, ανθοφόρα φυτά του γένους Tiquilia, αναπτύσσονται χαμηλά στο έδαφος και χαρακτηρίζονται από μικρά γραμμωτά, χνουδωτά φύλλα, σε σχήμα τρομπέτας με μπλε άνθη. «Όπως και οι μέλισσες έτσι και αυτά τα φυτά είναι πολύ μικρά» αναφέρει ο Portman. «Οι μέλισσες πρέπει να χωθούν μέσα στη στενή , μακριά στεφάνη και να βουτήξουν τα κεφάλια τους μέσα στα άνθη για να βγάλουν τη γύρη».

Τα φυτά της ερήμου της Δυτικής Αμερικής Crinklemats του γένους Tiquilia.

Οι επιστήμονες αναφέρουν πως οι θηλυκές μέλισσες χρησιμοποιούν τη γύρη που συλλέγουν από τα άνθη για να θρέψουν τα μικρά τους. Μόλις συμπληρώσουν μια ποσότητα γύρης, οι μέλισσες γεννούν τα αυγά τους στην προμήθεια και αφήνουν τα μικρά τους να τα βγάλουν πέρα μόνα τους. Σύμφωνα με τον Portman, οι μέλισσες έχουν αναπτύξει μια ιδιαίτερη τεχνική συλλογής γύρης, γνωστή ως «τρίχινο καλάθι» με κυρτές τρίχες που κοιτούν εσωτερικά, και τους επιτρέπουν να συλλέγουν γύρη καθώς βουτάνε σε ένα λουλούδι.

«Δεν ξέρουμε ακόμα αν οι μέλισσες χρησιμοποιούν τα πόδια τους για να βάλουν γύρη μέσα στο καλάθι ή αν τη μαζεύουν με το κεφάλι τους. Ακόμη πολλά μας είναι άγνωστα». Συνεχίζει λέγοντας πως η κατανόηση των προσαρμογών μεταξύ των μελισσών και των λουλουδιών που επικονιάζουν, είναι αποφασιστικής σημασίας για τη διατήρηση του περιβάλλοντος τους.

Οι μικροσκοπικές μέλισσες της ερήμου, συλλέγουν γύρη με έναν ιδιαίτερο τρόπο, καθώς έχουν αναπτύξει τρίχες στο κεφάλι, οι οποίες τις βοηθούν να συγκρατούν τη γύρη καθώς βουτούν μέσα στα άνθη.

Πέρα από το ρόλο τους ως επικονιαστές, οι μέλισσες έχουν ενδιαφέρον και από οικολογικής και εξελικτικής πλευράς τόσο για την προσαρμογή τους σε άνυδρα περιβάλλοντα όσο και για τα μοτίβα τους με χρώματα υψηλής αντίθεσης. «Κάποιες μέλισσες έχουν ρίγες ενώ άλλες έχουν βούλες, που θα μπορούσαν να είναι σχέδια καμουφλάζ ή μια μορφή μίμησης» λέει ο Portman. «Αυτά είναι χαρακτηριστικά που ακόμα ερευνούμε».

Πολλά από αυτά που ο Portman και οι συνάδελφοι του ξέρουν για το γένος Perdita βασίστηκαν στο έργο του εντομολόγου Phillip Hunter Timberlake. Γεννημένος το 1883, ο Timberlake περιέγραψε και ονομάτισε πάνω από 800 είδη μελισσών στην εκπληκτική 70χρονη καριέρα του. «Ο Timberlake θεωρήθηκε εκκεντρικός αλλά οι γνώσεις του προκαλούν θαυμασμό» λέει ο Portman. «Αν και η ταυτοποίηση του γένους και η εύρεση των φωλιών των μελισσών αποτελεί πρόκληση, αυτές οι μέλισσες έχουν πολλά να μας πουν για την προσαρμογή σε ένα εχθρικό και αφιλόξενο περιβάλλον».

 https://oreinomeli.wordpress.com

Πηγή